eshghozendegi

آيا خانواده شما يك خانواده سوء استفاده كننده يا مخربي است يا اعضاي آن وظايف خودشان را به درستي انجام نمي دهند؟ تصميم گيري در مورد نپذيرفتن خانواده خود يك تصميم ساده اي نمي باشد؛

ولي در برخي مواقع بهترين روش ممكن براي جدا شدن از گذشته دردناك و محافظت از خودتان، فرزندانتان و دارايي خودتان در برابر خطرات آينده، از بين بردن ارتباط خود با خانواده مي باشد.

شما با توجه به سن و موقعيت (و جايي از جهان كه در آنجا زندگي مي كنيد)، مي توانيد از يك سري ابزارهاي قانوني براي دور نگهداشتن خانواده از خودتان استفاده كنيد.
روش يك از دو
دور ماندن از خانواده در دوران كودكي

۱٫ از خدمات محافظت از كودكان استفاده كنيد.

در صورتي كه سن شما كمتر از ۱۸ سال باشد و احساس كنيد كه محيط زندگي شما يك محيط خطرناكي است، براي دريافت كمك به خدمات محافظت از كودك كه در منطقه تان وجود دارند، مراجعه نماييد. اين كار مهمترين و اولين اقدامي مي باشد كه شما بايد براي دستيابي به يك محيط ايمن انجام بدهيد.

زماني كه شما از خانواده خودتان طرد شده باشيد، CPS به شما كمك خواهد كرد تا در برابر آسيب هاي احتمالي ايجاد شده از طرف خانواده خودتان ايمن باشيد.

در صورتي كه در مورد تماس گرفتن با CPS ترديد داشته باشيد، در رابطه با گزينه هاي در دسترس خودتان با يك معلم، مشاور مدرسه يا والدين دوستان خودتان صحبت كنيد.

نكته اي كه بايد در نظر داشته باشيد، عبارت از اين مورد است كه به محض اينكه به سن ۱۸ سالگي برسيد، والدين شما از نظر قانوني حق نخواهند داشت تا در مورد شما تصميم گيري كنند.

شايد شما با خانواده خودتان زندگي نكنيد، ولي آيا آنها واقعا خطراتي را براي شما ايجاد مي كنند؟ در صورتي كه جواب شما «خير» باشد، شايد بهترين انتخاب براي شما، ماندن در خانواده باشد. زماني كه به سن ۱۸ سالگي برسيد، شما مي توانيد هر طور كه خودتان مايل باشيد زندگي كنيد.

۲٫ در مورد جدا شدن خودتان از خانواده تصميم گيري كنيد.

در صورتي كه شما نوجوان باشيد، راه قانوني مربوط به جدا شدن از خانواده، عبارت از “مستقل شدن” از آنها مي باشد. اين بدان معنا است كه با شما به عنوان يك فرد بزرگسال، يك برخورد قانوني صورت خواهد گرفت و اين حق را خواهيد داشت كه در مورد خودتان تصميم گيري كنيد و والدينتان از اين به بعد، سرپرست هاي قانوني شما نخواهند بود.

در اكثر كشور ها، شما بايد حداقل ۱۶ ساله باشيد تا بتوانيد درخواست مستقل شدن از خانواده را بدهيد. اين انتخاب زماني مي تواند يك انتخاب درستي باشد كه موارد زير در مورد شما مصداق داشته باشند:

• والدين شما افراد سوء استفاده كننده اي باشند.
• والدينتان نتوانند از شما محافظت كنند.
• وضعيت موجود در خانه والدينتان، براي شما نفرت انگيز باشد.
• شما از نظر مالي مستقل باشيد و بخواهيد كه حقوق مربوط به يك فرد بزرگسال را داشته باشيد.

۳٫ داشتن استقلال مالي.

دادگاه اجازه مستقل شدن را به شما نخواهد داد، مگر اينكه بتوانيد اثبات كنيد كه مي توانيد از والدين خودتان مستقل باشيد و همانند يك فرد بزرگسال زندگي كنيد.

اين شرايط به معناي داشتن پول كافي براي تامين هزينه مربوط به محلي كه در آن زندگي مي كنيد، خريد لوازم، داروهاي پزشكي و ساير مخارج مي باشد.

در صورتي كه شما مستقل شده باشيد، خانواده شما هيچ مسوليتي در قبال پرداخت پول براي تامين نيازهاي مبنايي شما نخواهد داشت.

اين پروسه را از طريق پيدا كردن كار در سريعترين زمان ممكن شروع كنيد. تا جايي كه مي توانيد پول پس انداز كنيد؛ پول به دست آمده را براي مواردي خرج نكنيد كه هيچ نيازي به آنها نداريد.

از خانه مربوط به والدين خودتان بيرون بياييد و به آپارتمان خودتان برويد. همچنين شما تا زمانيكه مشخص شود اين استقلال دائمي و قطعي مي باشد، مي توانيد در كنار يكي از دوستان يا بستگان خودتان بمانيد.

۴٫ از والدين خودتان اجازه بگيريد.

در صورتي كه والدينتان موافقت كنند كه نمي خواهند از نظر قانوني مسوليتي در برابر شما داشته باشند، در اين صورت فرآيند مستقل شدن به صورت راحت تري انجام خواهد شد.

در صورتي كه آنها با مستقل شدن شما موافقت نكنند، در اين صورت شما بايد اثبات كنيد كه آنها والدين مناسبي نمي باشند.

۵٫ تشريفات اداري را انجام بدهيد.

شما بايد درخواست مربوط به مستقل شدن را پر كرده و ارائه بدهيد؛ شما مي توانيد در دادگاه منطقه اي خودتان اين برگ درخواست را تهيه كنيد.

همچنين شما بايد برگه هاي مربوط به وضعيت مالي، وضعيت شغلي و وضعيت زندگي خودتان را هم پر كنيد.

در صورت امكان سعي كنيد كه در حين پر كردن اين برگه ها، از يك نوع كمك قضايي استفاده نماييد.

يك وكيلي كه با قوانين موجود در ايالت يا كشور شما آشنا است، مي تواند در طول اين فرآيند به شما كمك كند تا مطمئن شويد كه همه برگه ها را به صورت درستي پر كرده ايد.

براي اين منظور سعي كنيد از روش هاي مربوط به نحوه استخدام يك وكيل در حين داشتن درآمد پايين استفاده نماييد.

۶٫ در جلسات مقدماتي و جلسات تعيين شده توسط دادگاه حضور داشته باشيد.

بعد از آنكه شما درخواست و ساير برگه هاي خودتان را به دادگاه تحويل بدهيد، يك تاريخي را براي جلسه مقدماتي دريافت خواهيد كرد كه هر دو شما و والدينتان بايد در آن جلسه حضور داشته باشيد.

وضعيت شما بررسي خواهد شد و در صورتي كه والدينتان نسبت به مستقل شدن شما اعتراض داشته باشند، شما بايد در جلسات دادگاه حضور داشته باشيد تا اثبات كنيد كه والدينتان صلاحيت كافي را براي سرپرستي شما ندارند.

ممكن است كه بعد از جلسه مقدماتي، يك بررسي از وضعيت خانه شما صورت بگيرد.

در صورتي كه با موفقيت اثبات كنيد كه شما مي توانيد (و بايد) همانند يك فرد بزرگسال زندگي كنيد، در اين صورت هيچ مشكلي براي جدا شدن از والدين و اعضاي خانواده تان نخواهيد داشت – به صورت مناسبي از آنها جدا خواهيد شد.

نويسنده : همسرانه

آيا خانواده شما يك خانواده سوء استفاده كننده يا مخربي است يا اعضاي آن وظايف خودشان را به درستي انجام نمي دهند؟ تصميم گيري در مورد نپذيرفتن خانواده خود يك تصميم ساده اي نمي باشد؛

ولي در برخي مواقع بهترين روش ممكن براي جدا شدن از گذشته دردناك و محافظت از خودتان، فرزندانتان و دارايي خودتان در برابر خطرات آينده، از بين بردن ارتباط خود با خانواده مي باشد.

شما با توجه به سن و موقعيت (و جايي از جهان كه در آنجا زندگي مي كنيد)، مي توانيد از يك سري ابزارهاي قانوني براي دور نگهداشتن خانواده از خودتان استفاده كنيد.
روش يك از دو
دور ماندن از خانواده در دوران كودكي

۱٫ از خدمات محافظت از كودكان استفاده كنيد.

در صورتي كه سن شما كمتر از ۱۸ سال باشد و احساس كنيد كه محيط زندگي شما يك محيط خطرناكي است، براي دريافت كمك به خدمات محافظت از كودك كه در منطقه تان وجود دارند، مراجعه نماييد. اين كار مهمترين و اولين اقدامي مي باشد كه شما بايد براي دستيابي به يك محيط ايمن انجام بدهيد.

زماني كه شما از خانواده خودتان طرد شده باشيد، CPS به شما كمك خواهد كرد تا در برابر آسيب هاي احتمالي ايجاد شده از طرف خانواده خودتان ايمن باشيد.

در صورتي كه در مورد تماس گرفتن با CPS ترديد داشته باشيد، در رابطه با گزينه هاي در دسترس خودتان با يك معلم، مشاور مدرسه يا والدين دوستان خودتان صحبت كنيد.

نكته اي كه بايد در نظر داشته باشيد، عبارت از اين مورد است كه به محض اينكه به سن ۱۸ سالگي برسيد، والدين شما از نظر قانوني حق نخواهند داشت تا در مورد شما تصميم گيري كنند.

شايد شما با خانواده خودتان زندگي نكنيد، ولي آيا آنها واقعا خطراتي را براي شما ايجاد مي كنند؟ در صورتي كه جواب شما «خير» باشد، شايد بهترين انتخاب براي شما، ماندن در خانواده باشد. زماني كه به سن ۱۸ سالگي برسيد، شما مي توانيد هر طور كه خودتان مايل باشيد زندگي كنيد.

۲٫ در مورد جدا شدن خودتان از خانواده تصميم گيري كنيد.

در صورتي كه شما نوجوان باشيد، راه قانوني مربوط به جدا شدن از خانواده، عبارت از “مستقل شدن” از آنها مي باشد. اين بدان معنا است كه با شما به عنوان يك فرد بزرگسال، يك برخورد قانوني صورت خواهد گرفت و اين حق را خواهيد داشت كه در مورد خودتان تصميم گيري كنيد و والدينتان از اين به بعد، سرپرست هاي قانوني شما نخواهند بود.

در اكثر كشور ها، شما بايد حداقل ۱۶ ساله باشيد تا بتوانيد درخواست مستقل شدن از خانواده را بدهيد. اين انتخاب زماني مي تواند يك انتخاب درستي باشد كه موارد زير در مورد شما مصداق داشته باشند:

• والدين شما افراد سوء استفاده كننده اي باشند.
• والدينتان نتوانند از شما محافظت كنند.
• وضعيت موجود در خانه والدينتان، براي شما نفرت انگيز باشد.
• شما از نظر مالي مستقل باشيد و بخواهيد كه حقوق مربوط به يك فرد بزرگسال را داشته باشيد.

۳٫ داشتن استقلال مالي.

دادگاه اجازه مستقل شدن را به شما نخواهد داد، مگر اينكه بتوانيد اثبات كنيد كه مي توانيد از والدين خودتان مستقل باشيد و همانند يك فرد بزرگسال زندگي كنيد.

اين شرايط به معناي داشتن پول كافي براي تامين هزينه مربوط به محلي كه در آن زندگي مي كنيد، خريد لوازم، داروهاي پزشكي و ساير مخارج مي باشد.

در صورتي كه شما مستقل شده باشيد، خانواده شما هيچ مسوليتي در قبال پرداخت پول براي تامين نيازهاي مبنايي شما نخواهد داشت.

اين پروسه را از طريق پيدا كردن كار در سريعترين زمان ممكن شروع كنيد. تا جايي كه مي توانيد پول پس انداز كنيد؛ پول به دست آمده را براي مواردي خرج نكنيد كه هيچ نيازي به آنها نداريد.

از خانه مربوط به والدين خودتان بيرون بياييد و به آپارتمان خودتان برويد. همچنين شما تا زمانيكه مشخص شود اين استقلال دائمي و قطعي مي باشد، مي توانيد در كنار يكي از دوستان يا بستگان خودتان بمانيد.

۴٫ از والدين خودتان اجازه بگيريد.

در صورتي كه والدينتان موافقت كنند كه نمي خواهند از نظر قانوني مسوليتي در برابر شما داشته باشند، در اين صورت فرآيند مستقل شدن به صورت راحت تري انجام خواهد شد.

در صورتي كه آنها با مستقل شدن شما موافقت نكنند، در اين صورت شما بايد اثبات كنيد كه آنها والدين مناسبي نمي باشند.

۵٫ تشريفات اداري را انجام بدهيد.

شما بايد درخواست مربوط به مستقل شدن را پر كرده و ارائه بدهيد؛ شما مي توانيد در دادگاه منطقه اي خودتان اين برگ درخواست را تهيه كنيد.

همچنين شما بايد برگه هاي مربوط به وضعيت مالي، وضعيت شغلي و وضعيت زندگي خودتان را هم پر كنيد.

در صورت امكان سعي كنيد كه در حين پر كردن اين برگه ها، از يك نوع كمك قضايي استفاده نماييد.

يك وكيلي كه با قوانين موجود در ايالت يا كشور شما آشنا است، مي تواند در طول اين فرآيند به شما كمك كند تا مطمئن شويد كه همه برگه ها را به صورت درستي پر كرده ايد.

براي اين منظور سعي كنيد از روش هاي مربوط به نحوه استخدام يك وكيل در حين داشتن درآمد پايين استفاده نماييد.

۶٫ در جلسات مقدماتي و جلسات تعيين شده توسط دادگاه حضور داشته باشيد.

بعد از آنكه شما درخواست و ساير برگه هاي خودتان را به دادگاه تحويل بدهيد، يك تاريخي را براي جلسه مقدماتي دريافت خواهيد كرد كه هر دو شما و والدينتان بايد در آن جلسه حضور داشته باشيد.

وضعيت شما بررسي خواهد شد و در صورتي كه والدينتان نسبت به مستقل شدن شما اعتراض داشته باشند، شما بايد در جلسات دادگاه حضور داشته باشيد تا اثبات كنيد كه والدينتان صلاحيت كافي را براي سرپرستي شما ندارند.

ممكن است كه بعد از جلسه مقدماتي، يك بررسي از وضعيت خانه شما صورت بگيرد.

در صورتي كه با موفقيت اثبات كنيد كه شما مي توانيد (و بايد) همانند يك فرد بزرگسال زندگي كنيد، در اين صورت هيچ مشكلي براي جدا شدن از والدين و اعضاي خانواده تان نخواهيد داشت – به صورت مناسبي از آنها جدا خواهيد شد.

نويسنده : همسرانه