eshghozendegi

تفاوت بین اختلال دوقطبی و بیش فعالی در کودکان و نوجوانان چیست؟
خیلی از اوقات والدین با شرایطی مواجه می شوند که کودک آنها از نوعی دغدغه سلامت روانی رنج می برد. این اختلال ممکن است توسط معلم، مشاور مدرسه یا حتی دیگر اعضای خانواده یا پزشک خانوادگی کودک به آنها گفته شده باشد.

یکی از متداول ترین بیماری های تهدید کننده سلامت روان کودک اختلال نقص توجه یا در اصطلاح عام ADD یا ADHD است. ملاک تشخیصی اختلال نقص توجه داشتن شش معیار یا بیشتر از هجده (حداقل شش ملاک طبقه نخست یا حداقل شش ملاک طبقه دوم) ملاک زیر است:

علائم بی توجهی

اغلب قادر به تخصیص توجه دقیق به جزئیات نیست یا دچار اشتباهات بی دقتی در کارهای درسی، کار یا دیگر فعالیت ها می شود.
غالبا نمی تواند توجه مداوم به تکالیف یا انجام فعالیت ها را حفظ کند.
اغلب به سخنان واضح گوش نمی دهد.
اغلب اوقات نمی تواند آموزش ها را پیگیری کند و تکالیف، کارهای روزمره یا وظایف محول شده کاری در محل کار را به پایان برساند (به دلیل رفتار مقابله ای یا ناتوانی در درک آموزش ها نیست).
اغلب در سازمان دهی تکالیف یا فعالیت ها مشکل دارد
غالبا نسبت به درگیری در تکالیف نیازمند تلاش ذهنی مداوم اجتناب، بیزار یا بی میل است (مانند کارهای درسی یا تکالیف)
اغلب چیزهای ضروری برای تکالیف یا فعالیت ها را فراموش می کند (از قبیل اسباب بازی ها، تکالیف مدرسه، مداد، کتاب یا مداد تراش).
اغلب به راحتی با یک محرک بیرونی دچار حواسپرتی می شود
اغلب در فعالیت های روزمره فراموشکار است
بیشتر بخوانید:

درمان بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در نوجوانان

علائم بیش فعالی و تکانشگری

اغلب با دست و پاهای خود ور می رود یا سرجای خود وول می خورد
غالبا جای خود در کلاس یا موقعیت های دیگر مستلزم نشستن را ترک می کند.
غالب اوقات به طور افراطی در موقعیت های نامناسب می دود یا بالا می رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممکن است مستعد احساسات ذهنی یا بیقراری شود)
غالبا در بازی کردن یا درگیری در فعالیت های بی صدا مشکل دارد
اغلب یا در حرکت است یا اغلب طوری رفتار می کند مثل اینکه تحت یک نیروی محرکه حرکت می کند
اغلب تندتند صحبت می کند.
غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از کامل شدن سؤال پیش گویی می کند.
اغلب نمی تواند منتظر نوبت بماند
اغلب اوقات وسط مکالمات یا بازی های دیگران می پرند
این علائم باید حتماً طی شرایطی به مدت شش ماه یا بیشتر در مدرسه و خانه، بازی و تحصیل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر این علائم کمتر از شش ماه بروز یایند یا اینکه ملاک ها در تنها یک شرایط (مثلاً فقط درمدرسه) نمایان شوند آنگاه نباید تشخیص ADHD داده شود.

اما گاهی اوقات کودکان هنگامی که با طبقه تشخیصی دیگری سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخیص داده می شود. والدین و مراقبان سلامت تمایل دارند بی توجهی یا ناتوانی کودک بر تمرکز بر تکالیف را اغلب همبود با بیش فعالیو به طورخودبخود” “ADHD” فرض کنند. برخی متخصصان معتقدند که برخی از کودکان با تشخیص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبی بهترتشخیص و درمان می شوند.

ADHD و دوقطبی چه تفاوتی با هم دارند؟

در حالی که ویژگی تشخیصی ADHD بی توجهی و اکثر اوقات بیش فعالی است، اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی بین انرژی و فعالیت زیاد (به اصطلاح مانیا یاجنون/شیدایی خفیف)و احساسات غمگینی یا ناراحتی (به اصطلاح افسردگی) مشخص می شود. در حالی که گاهی اوقات کودکان با ADHD ممکن است بدون هیچ دلیلی احساس غمگینی کنند کودکان با اختلال دوقطبی ممکن است هفته های متوالی بدون هیچ علت تشخیص پذیری احساس غمگینی کنند. هر دوی احساسات مانیک و احساسات افسرده گر در کودک منجر به مشکلات چشمگیری برای او در تماماً هر جنبه از زندگی های آنها؛ مدرسه، بازی، دوستان، خانه و غیره شود. خلق دوقطبی یک کودک فراگیر و به سختی تغییرپذیر است در حالی که خلق ADHD کودک ممکن است به صورت دوره ای و گذرا ظاهر شوند اما در کل آنها افسردگی یا مانیای محض نباشند.

یک کودک در دوران اختلال افسردگی دوقطبی ممکن است به خاطر از دست دادن همه تمایلات و مداومت در تحقق آنها بی توجه باشند. یک کودک با ADHD به دلیل صرفاً عدم توانایی تمرکز بر هر چیزی در طی یک دوره زمانی از خود بی توجهی نشان دهند.

یک کودک با ADHD معمولاً به شکل نرمال و قابل انتظاری به رویدادهای زندگی خود واکنش نشان می دهند. واکنش های یک کودک دوقطبی به رویدادهای زندگی اغلب چیزی بیشتر از طولانی نبودن و بزرگ جلوه دادن رویداد خواهد بود.

یک کودک با ADHD در کل هنگام قشقرق و بدخلقی از کارهایی که انجام می دهد آگاه است که طی یک دوره زمانی کوتاه و بدون آسیب رساندن به اموال رخ می دهد. یک کودک دوقطبی ممکن است هنگام اوقات تلخی و قشقرق ارتباط خود را با واقعیت از دست دهد و دست به تخریب اموال بزند و خود قشقرق به پا کردن ساعت ها طول بکشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

رفتار با کودک بیش فعال چگونه است؟ مهم ترین نکات فرزندپروری کودک بیش فعال؟ عاقبت بچه های بیش فعال چیست؟ زندگی با کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه و تمرکز (ADD و یا ADHD) می تواند ملال آور و ناراحت کننده باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به کنترل و کاهش علائم انجام دهید. با کمک به کودکتان، نشان می دهید که می تواند به چالش های روزمره غلبه کرده و انرژی خود را در عرصه های مثبت بگذارد تا آرامش بیشتری به خانواده به ارمغان بیاورد.

خصوصیات بچه های بیش فعال
کودکان مبتلا به ADHD عموما نقص در عملکرد اجرایی دارند، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

توانایی فکر کردن و برنامه ریزی را از دست میدهد.
نمی تواند برنامه های خود را سازمان دهی کند.
کنترل آگاهانه و به اتمام رساندن کارها را ندارد.
این بدین معنی است که شما بایستی به عنوان مدیر بالای سر او بایستید تا بتواند تا زمانی که کودک شما به تدریج مهارت های اجرایی خود را بدست بیاورد.
اگرچه علائم و نشانه های ADHD می تواند چیزی جز خشم و ناراحتی نباشد، اما مهم است به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به ADHD که شما را نادیده می گیرند، اذیت می کنند و باعث سرافکندگی شما می شوند، آگاهانه این کارها را انجام نمی دهند. کودکانی با اختلال ADHD می خواهند بدون سر و صدا یکجا بنشینند، آنها می خواهند اتاق های خود را تمیز و مرتب کنند، آنها می خواهند که هر کاری را که والدینشان به آنها می گویند را انجام دهند اما نمی دانند چگونه باید همه این کارها را بکنند. اگر شما این مساله را به ذهنتان بسپارید که همان اندازه که برای شما داشتن کودک مبتلا به ADHDملال آور و طاقت فرسات، برای خود کودک نیز ملال آور است، نشان دادن عکس العمل به شیوه های مثبت تر و حمایت گرانه تر خیلی آسان تر خواهد بود.

ADHD و خانواده شما
قبل از این که بتوانید والدینی موفق در نگهداری کودکی با اختلال ADHD بشوید، لازم است اثرات نشانه ها و علائم کودکتان را بر خانواده در مجموع بدانید. کودکان با اختلال ADHD مجموعه ای از علائم و رفتارهایی را از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورالعمل های والدین را نمی شوند، بنابراین، از این دستورالعمل ها اطاعت هم نمی کنند. آنها بی سازمان بوده و به راحتی حواسشان پرت می شود که باعث معطل شدن و منتظر ماندن اعضای خانواده می شوند و یا اینکه پروزه های را شروع می کنند و یادشان می رود که آنها را به اتمام برسانند- چه برسد به اینکه بخواهند بعد از انجام کار تمیزکاری کنند. کودکانی با مسائل تکانشی اغلب مکالمات را قطع می کنند، در زمان های نامناسب خواستار توجه می شوند و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می کنند که باعث می شود چیزهای ناخوشایند و یا خجالت آور بگویند. معمولا بردن آنها به رختخواب و خواباندنشان کاری سخت است. کودکان بیش فعال ممکن است اسباب و واثاثیه خانه را تخریب کرده و یا حتی کارهایی انجام دهند که سلامت جسمی آنها را به خطر بیندازد.

به علت این رفتارها، خواهر و برادر های کودکانی با اختلال ADHD با چالش های زیادی روبرو هستند. به خواسته های آنها کمتر از خواسته های کودک ADHD توجه می شود. ممکن است زمانی که آنها مرتکب اشتباه می شوند، به شدت مجازات شوندو اینکه ممکن است موفقیت آنها کمتر جشن گرفته شده و یا به بعد موکول شود. ممکن است آنها به عنوان دستیار والدین به کار گرفته شوند- و اگر خواهر و یا برادر مبتلا به ADHD که تحت نظر آنها بود، بد رفتاری کند، اینها مورد سرزنش قرار می گیرند. در نتیجه، خواهر و برادر یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است به جای عشق و علاقه به کودک، از خود حسادت و خشم نشان دهد.

نیاز به کنترل و نظارت بر یک کودک مبتلا به ADHD می تواند هم به صورت فیزیکی و هم به صورت ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما برای شنیدن می تواند منجر به خستگی شود و این خستگی نیز به خشم منتهی شود- در پی احساس گناه از عصبانی بودن از کودکتان. رفتار کودک شما می تواند شما را مضطرب و پر از استرس کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت شما و کودکتان که از ADHD رنج می برد، وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آنها برای شما بسیار سخت خواهد بود. به منظور مقابله با چالش های بزرگ کردن یک کودک مبتلا به ADHD شما بایستی قادر به هدایت ترکیبی از دلسوزی و مداومت باشید. زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار عرضه می کند، بهترین چیز برای کودک و یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت ADHD است.

توصیه شماره یک به والدین کودکان ADHD:

دید مثبت و تندرستی خود را حفظ کنید. به عنوان یک والدین، شما زمینه را برای سلامتی جسمانی و عاطفی کودکتان فراهم می کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می تواند به طور مثبت بر علائم اختلال کودکتان تاثیرگذار باشند، کنترل دارید.

– حفظ نگرش مثبت.بهترین دارایی برای کمک به کودک شما برای مقابله با چالش های ADHD نگرش مثبت تر و احساس همدردی است. زمانی که شما آرام هستید و تمرکز دارید، شما احتمالا توانایی بیشتری برای ارتباط برقرار کردن با کودکتان دارید که به او کمک می کند او نیز آرامش پیدا کرده و بتواند تمرکز کند.

– موارد را در چشم انداز نگه دارید. به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما به خاطر اختلال است. اغلب اوقات عمدی نیست. به حس شوخ طبعی خود ادامه دهید. آنچه که امروز شرم آور است، ممکن است ده سال بعد یک داستان خنده دار خانوادگی باشد.

– چیزهای کوچک را بزرگ نکنید و مصالحه جو باشید.یک کار انجام نشده زمانی که کودکتان دو کار دیگر را به همراه تکالیف مدرسه به اتمام رسانده باشد، مساله ی چندان مهمی نیست. اگر شما کمال گرا هستید، نه تنها دائما ناراضی خواهید بود بلکه همچنین انتظارات نا ممکن برای کودک مبتلا به ADHD خود ایجاد خواهید کرد.

– کودک خودتان را باور داشته باشید.در مورد هر چیزی که در رابطه با کودک شما می تواند مثبت، ارزشمند و یا منحصر بفرد باشد فکر کنید و یا لیستی از اینها را تهیه کنید. اعتماد کنید که کوکتان می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بزرگ و بالغ شود، و به موفقیت دست پیدا کند. به این اعتماد فکر کنید و به عنوان یک کار روزانه موقع مسواک زدن و یا درست کردن قهوه تان این کار را انجام دهید.

خود مراقبتی

به عنوان الگو و مهم ترین منبع ثدرت کودکتان، ضروری است که شما زندگی سالمی داشته باشید. اگر شما بیش از حد خسته باشید و یا به سادگی از کوره در بروید، ممکن است خطر از دست دادن ساختار و حمایتی را که به دقت برای کودک مبتلا به ADHD خود در نظر گرفته بودید را به جان بخرید.

منبع:کانون مشاوران ایران-رفتار با کودک بیش فعال

اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است

یکی از شایع ترین اختلال های عصبی – تحولی، اختلال نارسایی توجه، بیش فعالی می باشد که در دوران کودکی اتفاق می افتد.

این اختلال به عنوان الگوهای پایداری از نارسایی توجه و بیش فعالی و تکانشگری نامتناسب با سن شناخته می شود و این اختلال عملکرد یا رشد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد،

این نشانه ها در محیط های مختلفی ( از قبیل خانه، مدرسه، کار با دوستان یا خویشاوندان یا فعالیت های دیگر) اتفاق می افتد و عملکرد های مختلفی مانند اجتماعی، درسی و شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد و بسیاری از نشانه های این اختلال در سن قبل از ۱۲ سالگی خودش را نشان می دهد.( انجمن روان پزشکی آمریکا، ۲۰۱۳)

اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است
در سنین مدرسه میزان شیوع سطح جهانی این اختلال حدود ۵ درصد می باشد. میزان شیوع این اختلال در بزرگسالی ۲٫۵ درصد می باشد و نشانه ها و علائم این اختلال در بیش از ۶۵ درصد موارد در دوره بزرگسالی مداومت دارد. ( فاراوان، بیدرمن و میک، ۲۰۰۶، سیمون، کزوبور، بالینت، میسزاروس و بایتر ، ۲۰۰۹)

با وجود آن که درصد شیوع این بیماری در بزرگسالی بالا می باشد کمتر از ۲۰ درصد از این گروه تشخیص و درمان می شوند.( گینسبرگ، کوینترو، آناند، کاسیلاس و آپاداهایا، ۲۰۱۴).

علاوه بر این بیش از ۹۰ درصد افراد دارای اختلال های روان پزشکی می باشند که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم. ( گیلبرگ و همکاران ۲۰۰۴، نوت و همکاران ۲۰۰۷، لین ، یانگ و گای ۲۰۱۵، کیساری، دوریش و هیگس، ۲۰۱۷)

افسردگی
اختلال های خلقی
اضطراب
اختلال های شخصیت
اختلال های سوء مصرف مواد
اختلال نافرمانی مقابله ای
مشکلات خواب
اختلال های یادگیری ویژه
مشکلات خوردن
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟
چالش های ارزیابی و تشخیص برای گروهی از کودکان و همچنین سایر نارسایی های عصبی تحولی به ویژه در سنین پایین وجود دارد.

کودکانی که دارای نارسایی توجه و بیش فعالی هستند به دلیل شرایط تشخیصی به خاطر رفتار های آزارشی مانند ویژگی های کج خلقی، پرخاشگری و مشکلات روان شناختی والد _ کودک بغرنج تر و ناراحت کننده تر خواهد بود. ( لاوین و همکاران، ۲۰۰۱).

برای مدیریت نشانه ها و رفتار های چالش بر انگیزی که برای گروه کودکان و نوجوانان به وجود می آید مداخلاتی انجام می شود که توجه به جنبه های مختلف برای سازگاری بهتر آن ها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

این مداخلات برای بهبود نشانه های نارسایی توجه، بیش فعالی، عملکرد کارکردی و برداشتن موانع رفتاری انجام می گیرد. ( فیلت، بیرمنن، کریستینر، کوچهار و هریسون، ۲۰۱۴).

شرایطی مانند ماهیت، شرایط تحولی و حتی شرایط سنی باعث می شود تا تصمیمات متفاوتی در ارتباط با این گروه گرفته شود برای نمونه مداخله رویکرد رفتاری برای گروه های سنی زیر ۶ سال در غالب موارد زیر توصیه می شود.( کراچ و همکاران ، ۲۰۱۳)

برای اختلالات نارسایی توجه، بیش فعالی که حداقل در کوتاه مدت و بسیار زیاد، مداخله هایی انجام می گیرد که از آن می توان به داروهای روان محرک و غیر روان محرک اشاره کرد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اثربخشی نوروفیدبک بر بیش فعالی معجزه آسا است