eshghozendegi

علائم افسردگی در نوجوان، علائم افسردگی در نوجوانان پسر، درمان افسردگی نوجوانان. شایع ترین علائم افسردگی به صورت مستقیم با علایم افسردگی اساسی در ارتباط نیستند اما بسیار شبیه این علایم هستند. اما اگر تعدادی از ویژگی های زیر در یک نوجوان مشاهده شود، این احتمال وجود دارد که به افسردگی اساسی مبتلا باشد.

علائم افسردگی در نوجوان
۱. احساس اندوه، گریه کردن و بغض مداوم
نوجوانان ممکن است اندوه شدید خود را بوسیله ی کارهای مانند پوشیدن لباس های سیاه، نوشتن اشعار غمناک، یا شیفتگی به موسیقی هایی با مضمون های پوچی گرایی، ابراز کنند. ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی گریه کنند.

۲. نا امیدی و درماندگی
نوجوان ممکن است احساس کند زندگی ارزش زندگی کردن یا حتی ارزش تلاش برای حفظ ظاهر مناسب و نظافت فردی را ندارد. آن ها ممکن است باور داشته باشند که یک وضعیت منفی هرگز تغییر نخواهد کرد و به آینده ی خود بدبین شوند.

۳. کاهش علاقه به فعالیت ها، یا ناتوانی در لذت بردن از فعالیت هایی که قبلا از انجام آنها لذت می بردند.
نوجوان ممکن است نسبت به مسائل بی تفاوت شده و از کلوب ها، ورزش، و دیگر فعالیت هایی که زمانی از انجام آنها لذت می برده است فاصله بگیرد. هیچ کدام از آنها دیگر برای نوجوان افسرده جذابیتی ندارند.

۴. خستگی مداوم و بی انرژی بودن
یکی از علائم افسردگی در نوجوان با نداشتن انگیزه و انرژی در غیبت در کلاس ها و نرفتن به مدرسه نمود پیدا می کند. در اینجا می توان کاهش معدل نمرات مدرسه را ناشی از کاهش تمرکز و توان ذهنی دانست.

علائم افسردگی در نوجوان
۵. انزوای اجتماعی، ضعف در برقراری ارتباط
ارتباط او با خانواده و دوستان کمرنگ می شود. نوجوان ممکن است از حظور در دورهمی های خانوادگی و مراسم ها اجتناب کند. نواجوانی که پیش از این زمان زیادی را با دوستان خود می گذراند، اکنون ممکن است بیشتر زمان خود را در تنهایی و بدون انجام فعالیت خاصی بگذرانند. نوجوان ممکن است دیگر نخواهد احساسات خود را با دیگران در میان بگذارد، و باور داشته باشد که در این دنیا تنها است و هیچ کسی وجود ندارد که به حرف های او گوش دهد و یا حتی به او اهمیت دهد.

۶. اعتماد به نفس پایین و احساس گناه
نوجوان ممکن است برای رویدادهای منفی به دنبال مقصر بگردد. آنها ممکن است احساس شکست کنند و در مورد توانایی ها و ارزشمندی خود دیدگاهی منفی پیدا کنند. ممکن است احساس کنند که به اندازه ی کافی کارآمد و توانمند نیستند.

۷. حساسیت بسیار بالا در قبال احساس طردشدن یا شکست
با اعتقاد به این که فردی بی ارزش هستند، نوجوانان افسرده با مواجه شدن با هرگونه طرد شدگی و یا احساس عدم موفقیت حتی به میزان بیشتری افسرده می شوند.

۸. ضعف در برقراری ارتباط با دیگران
نوجوان ممکن است ناگهان انگیزه خود را برای حفظ روابط دوستانه خود از دست داده و از دیدن دوستان و صحبت کردن با آن ها دست بکشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-۳۱ علائم افسردگی در نوجوان

اضطراب در نوجوانان می تواند باعث فشار خون بالا، تضعیف سیستم ایمنی و بیماری هایی مانند چاقی و بیماری های قلبی شود، بنابراین نباید در درمان آن کوتاهی کنید.

همانطور که قبلا در مقالات همین سایت ذکر کردیم، اضطراب عبارت می باشد از؛ یک حالت عاطفی است که عامل مبهمی از ترس ناشی از پیش بینی حوادث نامطبوع در آینده، در آن وجود دارد. این حالت حتی قبل از آن که در شخص، محرک واقعی بوجود آورنه ی ترس حضور داشته باشد، اتفاق می افتد.

علت ایجاد اضطراب در نوجوانان
نوجوانانی که مضطرب هستند و اضطراب را تجربه می کنند در اغلب موارد، از این که علت اضطراب خود را بیان کنند یا توضیح بدهند، درمانده هستند و توانایی توضیح برای حالت خود را نخواهند داشت. البته مواردی گوناگون نیز وجود دارند که در آن ها می توان علت اضطراب و تنش های روحی را مشخص نمود.

به عنوان مثال، در اضطراب ناشی از یک امتحان، زمانی که شخص در مورد امتحان فکر می کند و آن را پیش بینی می کند ، سبب می شود که واکنش های عاطفی در فرد بروز کند. شخصی که دارای اضطراب شدید می باشد، اغلب دارای یک سری واکنش هایی همچون؛ لرزش دست و بدن، عرق کردن، افزایش میزان نبض و تنفس و همچنین سایر واکنش های فیزیولوژیکی و نیز احساس ترس و افسردگی و ابهام بروز می باشد. موارد زیر باعث اضطراب در نوجوانان می شود:

عوامل استرس زای مدرسه

فشار برای موفقیت در مدرسه
فعالیت های بعد از مدرسه و فوق برنامه
تقاضا برای خدمات اجتماعی
نگرانی های ایمنی و بهداشت عمومی
عوامل استرس زا اجتماعی

روابط عاشقانه
مورد قلدری قرار گرفتن
فشار برای تغییر یا کنترل ظاهر فیزیکی
نیاز به تمرکز مداوم بر رسانه های دیجیتال و اجتماعی
عوامل استرس زای خانواده و خانه
استرس خانوادگی

بیماری، مشکلات اقتصادی یا طلاق
تغییرات در روابط خانوادگی
مشاغل و تصمیمات شغلی
اختلال اضطراب در کودکان و نوجوانان
اضطراب از طریق محرک هایی درونی و بیرونی بوجود می آید. به عنوان مثال، زمانی که شخص کاری انجام می دهد که با ارزش هایش تعاملی ندارد، احساس گناه به او دست می دهد، احتمالا این اضطراب بوجود آمده در فرد به دلیل وحشت او از فاش شدن نتایج احتمالی آن عمل برای دیگران می باشد.

شرایط محیطی هم می توانند سبب بروز اضطراب در نوجوانان بشوند. این حالت زمانی بوجود می آید که دیگران فرد را مورد ارزش یابی قرار بدهند، به عنوان مثال، در بازی یا مسابقه فوتبال، یا زمانی که فرد به نتایج حاصل از موقعیتی اطمینان کامل ندارد. علاوه بر این موضوع، اضطراب می تواند معلول توجه زیاد شخص به توانایی هایش در جهت ارضای انگیزه ها و یا منترل داشتن بر موقعیت ها و یا نیز ترکیبی از این دو مورد باشد.

اضطراب بهنجار و ناهنجار
هیچ گاه اضطراب تنها به دانش آموزان و یا حتی بیماران عصبی و یا روانی اختصاص ندارد، بلکه مشکلی همگانی و جهانی نیز می باشد. اضطراب در نوجوانان دارای نشانه های جسمی نیز می باشد، که شامل؛ زخم معده و تنگی نفس است و همچنین دارای نشانه ها و علائم روحی نیز می باشد که شامل واکنش هایی همانند ترس و نیز افسردگی می باشد.

نکته ی جالب این است که شخص مضطرب علت دقیق و خاصی را نمی تواند برای اضطراب خود بیان کند.

اضطراب طبیعی و بهنجار
این نوع اضطراب شامل آن لحظات اضطراب آوری است که به عنوان مثال؛ فرد قبل از آن که وارد جلسه ی امتحان بشود، تجربه می کند. یک نوع احساس درماندگی است که هیچ شخصی قادر به حل این مشکل پیچیده و مبهمی که برای فرد مضطرب پیش آمده نیست. میزان بهنجاری از اضطراب، می تواند مانند؛ تنش های عاطفی، خود یک انگیزه برای رفتار باشد.

مثلا دانش آموزی که درسش را به درستی یاد نگرفته است، امکان این را دارد که با اضطراب نسبت به آن واکنش نشان بدهد و همین اضطراب در نوجوانان مانع داوطلب شدن او برای پاسخ به همان درس در کلاس بشود. در صورتی که همین اضطراب می تواند باعث شود که دانش آموز را برانگیزد و به گونه ای سوق بدهد تا درسش را به خوبی بیاموزد ت بتواند بر آن حالت خود غلبه کند.

اضطراب ناهنجار
اضطراب ناهنجار دارای دارای درجات متفاوت و فراوانی های مختلف می باشد و سبب رفتار و احساساتی می باشد که سبب جلوگیری از کارائی عملی فرد می شود. در اضطراب شدید و مزمن، فرد تحت یک فشار و تنیدگی ناشی از تعارضات درونی قرار می گیرد.

چنین افرادی به طور معمول از سر درد، دل پیچه، پشت درد شکایت دارند و در همه ی لحظات احساس خستگی به آن ها دست می دهد و احساس ناکامی شدیدی دارند، بدون آنکه دلیل ترس خود را بدانند. این گونه حالت ترس می تواند از چند دقیقه تا چند روز و چند ماه هم ادامه داشته باشد.

نشانه و تاثیر استرس در نوجوانان
استرس بر نوجوانان تاثیر زیادی می گذارد و ممکن است باعث افت تحصیلی و حتی مصرف مواد مخدر برای کاهش اضطراب در نوجوانان شود بنابراین باید نشانه های آن را شناخت و آن را درمان کرد:

بدخلقی و عصبانیت
اضطراب و نگرانی بیش از حد
مشکل خواب
افزایش یا کاهش وزن
کاهش علایق نسبت به مواردی که قبلا به آن ها علاقه داشته است.
کاهش انرژی یا خستگی بیشتر از حد طبیعی
مشکل در تمرکز
افت تحصیلی
کاهش شدید انگیزه
داشتن افکار منفی
کناره گیری از دوستان یا فعالیت های مورد علاقه
کاهش یا افزایش اشتها
سردرد
رفتارهای اضطراب مانند جویدن ناخن یا کندن مو
معده درد
دندان قروچه
استفاده از الکل یا مواد مخدر برای خوددرمانی
علائم فیزیکی غیر قابل توضیح، مانند تیک عصبی
راه های کاهش استرس در نوجوانان
۱. تنفس عمیق
تحقیقات نشان می دهد که کند کردن تنفس ممکن است یکی از موثرترین مهارت های مقابله ای برای اضطراب در نوجوانان باشد، زیرا آرامش را بیش تر و هضم را فعال می کند. در اینجا یک تمرین تنفس آسان ذکر شده است که می تواند به مدیریت استرس نوجوانان در هر شرایطی کمک کند.

منبع:کانون مشاوران ایران-اضطراب در نوجوانان

مسئولیت پذیری در کودکان نگرانی اصلی والدین می باشد، کودکان مسئولیت های خود را زمانی به درستی انجام می دهند که هریک از اعضای خانواده برای مسئولیت خاص و معیین شده ای داشته باشند. نه اینگونه که پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده به صورت لحظه ای برای هر فرد وظیفه ای معین کنند.

تکنیک های مسئولیت پذیری کودکان
یکی از مسائل مهمی که در بخش تربیت کودک بیان می شود؛ این است که از چه دوره ای میتوانیم انتظار انجام مسئولیت از کودکان را داشته باشیم.

به عبارت دیگر؛ چه موقع می توانیم مسئولیت انجام کاری را به عهده کودکان مان قرار بدهیم و انتظار انجام آن کار را از کودک داشته باشیم . در هنگامی که والدین بیش از حد نیاز به برطرف کردن نیاز های کودک می پردازند و سبب به عقب انداختن انجام کار توسط کودکان می شوند، بسیار حائز اهمیت می باشد.

زیرا اگر فرزند شما در طول سال های متوالی رشد و تحول خود ؛ هیچ گاه متوجه وظایف و مسئولیت هایی که در چارچوب خانواده دارد نشود ؛ کاملا روشن است که در دوران بزرگسالی به وظایف و مسئولیت های خود اهمیت چندانی نمی دهد.

مسئولیت پذیری نقش بسزایی در موفقیت انسان دارد و مشخص کردن احساس مسئولیت امری ذاتی نیست، بلکه این خصوصیت در بافت خانواده و رابطه های اجتماعی و تعاملاتی که فرد با دیگر افراد دارد، امکان رشد پیدا می کند و و پدر و مادر در این زمینه نقش محوری را در منتقل کردن روحیه ای مسئولانه به فرزندان خود دارند.

۱-به فرزندان خود نشان دهید که زندگی مستقلی دارند.
زمان هایی را برای انجام این کار به خودتان اختصاص بدهید. والدینی که یک زندگی مجزا از فرزندانشان ندارند به فرزندانشان می آموزند که دنیا تنها در اطراف آن ها می چرخد.

مهم است که همان ابتدا به کودک آموخته شود که بعضی مواقع پدرش میل به مطالعه دارد و نمی تواند با او بازی کند. نیاز های فرزندانتان را مهیا کنید و سپس در حالی که به نیاز های خودتان رسیدگی می کنید، کودک را ملزم کنید که بعضی از نیاز هایش را خودش برآورده کند. در حالی که مجزا بودن خود را حفظ می کنید با ناکامی بودن او همدلی کنید.

۲-شرایط را برای عبور از بازی به مسئولیت مهیا کنید .
اگرچه فعالیت های ساده فرزند نوپا شما، اکثرأ به مرور باعث افزایش مسئولیت پذیری در کودکان می شود، اما این طور نیست که کودک هر گاه که راه رفتن را آغاز کرد شروع به انجام کار هم بکند. در زندگی ابتدایی کودک معمولا پذیرفتن مسئولیت، با بازی توأم می باشد.

عامل مهمی که سبب افزایش مسئولیت پذیری در کودکان می شود ” بازی کردن ” می باشد. پدر و مادر بعدأ ناچار خواهند شد تا بین بازی کردن کودکان و کار آن ها تعادلی برقرار کنند با این وجود که فرایند ها و مهارت هایی در بازی کردن وجود دارد که به کودک آموخته می شود، ولی باید به مرور زمان کودکان را به فعالیت هایی به جز بازی کردن ملزم کنید.

لازمه ی ایجاد مسئولیت، مرحله ی عبور از بازی به مسئولیت می باشد. کودک ابتدا اسباب بازی هایش را به عنوان سرگرمی جمع کرده سپس برای آنکه به مادر کمک کند آن ها را مرتب می کند، کمی بعد از این زمان به علت آن که از بزرگتر ها حرف شنویی داشته این عمل را انجام می دهد و در نهایت چون کودک خودش را برای جمع کردن اسباب بازی هایش مسئول می داند، شروع به کار می کند.

مهارت پدر و مادر و مربی ها در این است که مرحله ی عبور از بازی به مسئولیت را به گونه ای انجام دهند که کودکان بتوانند به راحتی حس احساس مسئولیت نسبت به خود و اطرافیانشان داشته باشند و بتوانند آن را تکامل بخشند. در این صورت، ابتدا برای فرزند خود در راستای مسئولیت های بعدی او بازی هایی را طراحی کنید.

سپس، بین بازی و مسئولیت فرزند خود تعادلی را متناسب با سنش ایجاد کنید. در اوایل کودکی، اکثرا کودک وقت خود را به بازی کردن صرف می کند، اما باید بتدریج شرایطی فراهم شود که فرزند شما زمانی را برای انجام اموری که چندان هم برایش جالب نیستند بگذار . البته باید تعادل حفظ شود و در سنین کمتر از دبستان ؛ کودک باید بیشتر زمان خود را صرف بازی کند.

مسئولیت پذیری در کودکان
۳-تفاوت بین دشوار و من نمی توانم
حالت دیگری از یادگیری قبول مسئولیت پذیری در کودکان در قبال وظیفه های خود، این است که فرزند شما بر قادر نبودن یا راحت نبودن درک داشته باشد.

کودک معمولا این دو را یکی می داند در نهایت فکر می کند که توانایی انجام کاری که برایش خوشایند نیست را ندارد . پس از آنجا که کار دشوار را نمی تواند انجام دهد، به فرد دیگری نیاز دارد که آن را انجام دهد و معمولا آن فرد مورد نظر یا پدر می باشد یا مادر .

این نوع تفکر مانع از یادگیری موضوع می باشد که زندگی و مشکلات کودک مسئولیت و وظیفه خودش است نه فرد دیگری ست. کودک چون خیلی برایش مشکل است یا از کار دشوار شانه خالی می کند به دنبال راه هایی دیگر برای فرار از آن کار یا انجام ناقص آن می گردد.

کودک باید از سنین پایین عادت کند که بعضی از کارها خوشایند و لذت بخش نیستند و سختی هایی دارند. کودکان باید تفاوت میان اینکه کاری که برایشان مشکل است و سختی دارد با کاری که توانایی انجام آن را ندارند متوجه بشوند و نباید کار را رها کنند تنها به صرف اینکه لذت بخش نیست.

می توان یکی از ضعف های تربیتی بیشتر والدین امروزی را اینگونه بیان کرد که اجازه سختی کشیدن به کودکان خود را نمی دهند و مرتب سعی دارند که آنچه را که مورد علاقه فرزند است را بدون هیچ گونه سختی و رنجی در اختیار کودک گذاشته و او را از اینکه سختی های زندگی را تجربه کند غافل می کنند، در حالی که کودک باید با سختی ها و رنج های طبیعی زندگی آشنا شود و در اکثر اوقات این مشکلات و سختی ها تجربه ساز برای کودکان شوند و سبب افزایش حس با کفایت بودن و ارزشمندی در آن ها می شوند.

۴-مسئولیت اعضای خانواده را مشخص کنید
کودکان با افزایش سنشان زمانی مسئولیت های خود را به درستی انجام می دهند که از قبل در خانواده شان برای هریک از اعضای خانواده برای مسئولیت خاصی تحت شرایط عادلانه مشخص شده و مورد تأیید اعضا واقع شده باشد نه اینکه پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده به صورت لحظه ای برای هر فرد وظیفه ای مشخص کنند .

ضروری است که قبل از آن که به فرزندان خود مسئولیتی واگذار کنید، آن ها در مورد موضوع توجیه شده باشند. یکی از مناسب ترین روش ها برای این امر داشتن جلسات خانوادگی است، در اینگونه جلسات مسئولیت هایی که برای خانواده نیاز است مورد بحث قرار می گیرند و برای هر فرد مسئولتی مشخص می شود.

در ابتدای جلسه می توانید با بیان مثالی از کندوی عسل و یا لانه ی مورچه ها، برای کودک توضیح دهیم که دلیل تقسیم کار چیست و علت مشارکت همه ی اعضای خانواده در کار ها چیست. جلسات خانوادگی باعث می شود که حس متحد بودن را به اعضای خانواده بدهد و اینکه با یکدیگر به سمت هدف هایی مشترک در حرکت هستند و هرکس بخشی از کار را در این حرکت پیش می برد.

در این جلسه ها می توان با توجه به توان هر عضو از خانواده ، مسئولیت هایی را که مرتبط با خانواده و اهداف آن است تقسیم کرد. هر یک از کودکان، مسئولیت های خود را داوطلبانه انتخاب کنند یا اینکه مسئولیت هر کسی با قرعه کشی مشخص شود، همچنین می توان به صورت هفتگی مسئولیت های هر فرد را تغییر داد.

در نظر داشته باشید که مدت زمان مسئولیت هر فرد حداقل یک هفته باشد. زیرا در این صورت میان کودکان تنش هایی ایجاد خواهد شد و همچنین در این جلسه ها در مورد اینکه اگر افراد به مسئولیت های خود عمل نکنند و چه چیزی پیش خواهد آمد نیز بحث کنید.

۵- در زمان تصمیم گیری، بر مسئولیت فردی تأکید داشته باشید
کودکان شما وقتی که فرصت تصمیم گیری را در اختیار دارند باید نتایج تصمیم خود را قبول داشته باشند و مقصر دانستن بقیه معنا ندارد. البته هر کسی خودش می تواند برای تصمیم گیری منابع را توسعه دهد و از روش هایی مانند مشورت کردن استفاده کند تا با خطای کمتری مواجه شود. امام علی (ع) فرموده اند : « با صاحبان عقل ها مشورت کن تا از پشیمانی و لغزش ها ایمن گردی ». ( غررالحکم و در الکلم ص ۴۴۲ )

منبع:کانون مشاوران ایران-افزایش مسئولیت پذیری در کودکان | ۱۳ راه قطعی

تسهیل پیوند کودک با معلم و همکلاسی هایش

کودکتان دیگر مثل یک بچه ی بزرگ هر روز به مدرسه می رود. اما به جای شور و اشتیاقی که شما انتظار آن را دارید، بسیاری از روزها به خصوص روزهای شنبه را می بینید که کودکتان با گریه و یا دل درد به مدرسه می رود. او تمارض نمی کند. این عکس العمل به دلیل اضطراب هایی است که بر روی بدن کودک تاثیر می گدارد، و این اضطراب ها به خصوص در کودکان ممکن به ناراحتی معده منجر شود. ولی نگران نباشید، این مسئله که کودکان برای رفتن به مدرسه نیاز به کمک ها و سازگاری هایی داشته باشند غیر معمول نیست. در اینجا ده نکته بیان شده است که در این رابطه می تواند کمک کننده باشد.

تسهیل برقراری ارتباط کودک با معلمش.
کودکان نیاز دارند که با یک بزرگسال که به آنها احساس امنیت می بخشد ارتباط برقرار کنند. بنابراین زمانی که آنها با والدینشان نیستند، نیاز دارند که دلبستگیشان را به سمت معلمشان سوق دهند، و یا اینکه انها ممکن است انقدر اضطراب داشته باشند که نتوانند آرامش خود را به دست بیاورند و به فرایند یادگیری بپردازند. اگر شما متوجه شدید که کودکتان از رفتن به مدرسه احساس خوبی ندارد، بلافاصله با معلمش مطرح کنید. فقط کافی است که به معلمش بگویید که به نظر می رسد که فرزندم هنوز خود را با مدرسه اخت نکرده است، و شما امیدوار هستید که او بتواند توجه ویژه ای به کودکتان داشته باشد که کودکتان احساس کند که در خانه ی خودش است. هر معلم با تجربه ای این مسئله را درک می کند و توجه بیشتری برای کمک به کودکتان خواهد کرد. بسیاری از معلم‌ها کارهای ویژه ای به کودک می سپارند، که کودک می تواند با آن ارتباط برقرار کند و هر روز می تواند وظیفه ی خود را انجام دهد.

برقراری ارتباط کودک با دیگر کودکان
کودکان نیاز دارند که حداقل با یک کودک ارتباط برقرار کنند. اگر متوجه شدید که فرزندتان با این مسئله مشکل داردبا معلمش در میان بگذارید. از کودکتان بپرسید که کدام یک از بچه های مدرسه را دوست دارد که برای بازی کردن دعوت کند. اگر کودکتان در رابطه با پاسخ دیگر کودکان برای دعوت به بازی احساس راحتی ندارد، شما می توانید همواره یکی از کودکان را با مادرش بعد از مدرسه به بستنی دعوت کنید، یا اینکه برخی از اقوام را برای شام شب جمعه دعوت کنید.

شما تنها نیاز دارید که پیتزا تهیه کنید، و بعد از صرف شام، کودکان در اطراف خانه مانند دو دوست قدیمی با هم به بازی و مسابقه خواهند پرداخت. و چه کسی می داند؟ شاید شما و دیگر والدین بتوانید این مسئله را به این راحتی حل کنید.

به کودکتان راه حلی را نشان دهید که بتواند در طول روز به شما فکر کند
برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش خداحافظی کردن و جدا شدن از والدین است. یک مراسم جدایی ترتیب دهید، مانند بغل کردن یا گفتن: «من دوست دارم، تو منو دوست داری، روز خوبی داشته باشی و من ساعت ۳ تو را می بینم!». بیشتر کودکان دوست دارند که یک عکس خانوادگی در کیفشان داشته باشند. همچنین بسیاری از کودکان دوست دارند که علامت یا چیزی مربوط به والدینشان در جیبشان داشته باشند، مانند یک قلب کاغذی که کلمه ی عشق بر روی آن نوشته شده است، یا سنگی که آن را با همدیگر در ساحل پیدا کرده اید، اینها چیزهایی هستند که اگر کودک احساس تنهایی کرد به وسیله ی آنها می تواند اطمینان خود را به دست اورد.

اگر می ترسد او را آرام کنید.
بیشتر اضطراب های ناشی از مدرسه به از نظر بزرگسالان مسخره و احمقانه به نظر می رسند، مانند اینکه کودک فکر می کند که تا زمانی که او در مدرسه است شما ممکن است بمیرید یا ناپدید شوید. افرادی که همدیگر را دوست دارند به طور طبیعی فراق و جدایی را دوست ندارند، ولی کودک باید اطمینان حاصل کند که شما خوب و سالم هستید، مدرسه می تواند باعث شود که کودک همچنان شما را دوست داشته باشد در حالی که شما در کنار او حضور ندارید. هر گفتگویی را با اطمینان به این مسئله که «تو می دونی که ما همیشه پیش هم بر می گردیم» پایان دهید. بنابراین کودک می تواند این جمله در ذهن خود تکرار کند و نگرانی خودش را برطرف کند.

به کودکتان کمک کنید که حتی در حال اضطراب بخندد در نتیجه او گریه نخواهد کرد.
خنده راهی است که کودک می تواند به وسیله ی آن از اضطراب خود جلوگیری کند،، هر کودکی نسبت به سازگار کردن خود با مدرسه دچار ترس و اضطراب می شود. به کودکتان فرصت دهید که تا جایی که می تواند بخندد. اگر شما می توانید خوب است که هر روز صبح یک بازی تعقیب و گریز در خانه ترتیب بدهید، یا او را به خنده بیندازید، بدین وسیله کودک شما با جدایی از شما و رفتن به مدسه راحتتر کنار خواهد آمد. شما می توانید با استفاده از منحرف کردن ذهن او در زمانی که قسمتی از مغز او در حال هورمون سازی برای استرس است از این فرایند جلوگیری کنید. شما می توانید در خانه با تعقیب و گزیز یا بالش بازی از اضطراب او جلوگیری کنید. در اینجا چند بازی ذکر شده است که می تواند فرایند فراق و جدایی را آسان تر سازید:

منبع:کانون مشاوران ایران-ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه

بی خوابی نوجوان نشانه چه بیماری است؟،عوارض بی خوابی در نوجوانان، علایم بی خوابی در شب چیست؟، عوارض کم خوابی در نوجوانان در این مقاله آورده شده است.

عوارض بی خوابی در نوجوانان
یک مطلعه­ ی تحقیقی در زمینه عوارض کم خوابی در نوجوانان اخیر، در مجله پزشکی نشان می دهد که نوجوان­ان دارای مشکل بی­خوابی بیشتر در معرض افسردگی، اختلالات خشم و ترس قرار دارند.

مطالعه، روی بیش از ۳۵۰ دانش­ آموز در استرالیای جنوبی اجرا شد نشان می­دهد که معالجات اولیه­ ی بی خوابی در نوجوانان ممکن است مانع از افسردگی شود.

علت نامنظمی خواب در کودکان و نوجوان­ ها با افسردگی یا اضطراب، قابل تشخیص است. چنین فرض شده که مشکلات خواب در ارتباط با این شرایط است. این مطالعه می­خواهد ثابت کند که خواب نامنظم احتمالا افسردگی و اضطراب را بیش تر می کند. بر اساس داده ­های مطالعات قبلی هنگام درمان بیشتر از ۴۷% افسردگی­ ها بیخوابی نیز درمان می شود.

درمان قطعی بی خوابی نوجوان تضمینی بدون عوارض در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با دستگاه های نوین، جدید و تکنیک های روانشناسی. رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

علایم بی خوابی در شب چیست
بی خوابی در نوجوانان بر اساس علائم زیر تشخیص داده می شود:

خواب آن ها باعث تجدید قوا نمی شود (خوابی که احساس خستگی را تسکین نمی دهد).
به دشواری به خواب می­روند.
نیمه­ شب بیدار می­شوند.
برای برگشت به خواب دچار مشکل­ هستند.
صبح خیلی زود از خواب برمی­خیزند.
اگر نوجوانتان یک یا چندتا از این علایم را روزانه اساسا به مدت یک یا چند ماه داشته باشد، باید توسط دکتر عمومی­ش تحت سنجش و درمان قرار گیرد.

پژوهش در زمینه تاریخچه خواب، ثابت کرده است که نوجوان­ ها ممکن است بیشتر مستعد نوع شبانه باشند و اینکه حتی ممکن است دیرتر از بزرگسالان آماده خواب باشند. تحقیقات نشان می­دهد که نوجوان ها در این دسته شاید در طول هفته به خاطر مدرسه زودتر به خواب بروند؛ اما آخر هفته، دو ساعت دیرتر به رخت­خواب می روند و دو ساعت هم دیرتر، از خواب برمی­خیزند.

نکته مهم برای والدین این است که با نوجوانتان کار کنید تا یک برنامه خواب را تنظیم کند در رابطه با زمان وقتی که به خواب می روند و وقت کافی برایشان فراهم کند تا خواب پرآرامشی که نیاز دارند بدست آورند.

بی خوابی نوجوان نشانه چه بیماری است
۱.استرس

بی خوابی نشانه چه بیماری است؟ رویدادهایی مانند از دست دادن شغل یا مرگ یکی از عزیزان اغلب باعث بی خوابی می شوند. استرس طولانی مدت و همچنین اختلال اضطراب، حملات پانیک و PTSD می تواند منجر به عوارض بی خوابی در نوجوانان شود که جدی تر است.

۲. افسردگی

افراد مبتلا به افسردگی به مراتب بیشتر در معرض مشکلات خواب از جمله بی خوابی در نوجوانان هستند. کسانی که دارای اختلالات اضطرابی، دوقطبی و وسواس فکری هستند نیز همینطور هستند.

۳. مشکلات تنفسی

خروپف شدید می تواند آپنه خواب باشد که تنفس شما را قطع می کند و می تواند صدها بار در شب شما را بیدار کند بدون اینکه آن را به خاطر نداشته باشید، اما ممکن است روز بعد احساس کسالت کنید. گاهی اوقات مشکل تنفسی به وزن شما مربوط می شود، اما نه همیشه. آلرژی و آسم نیز می تواند در تنفس شما اختلال ایجاد کند. پزشک می تواند شما را برای این شرایط آزمایش کند و به شما در مدیریت و درمان آن ها کمک کند.

درمان قطعی بی خوابی تضمینی بدون عوارض در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با دستگاه های نوین، جدید و تکنیک های روانشناسی. رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

۴. زوال عقل

همراه با از دست دادن حافظه، آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل می تواند برخی افراد را ناآرام و بی قرار کند. فرد ممکن است در هنگام خواب گیج، مضطرب، بی قرار یا پرخاشگر باشد و شروع به قدم زدن، تکان خوردن یا حتی سرگردانی کند. گاهی اوقات این رفتار محو می شود، اما گاهی اوقات آن ها را تمام شب بیدار نگه می دارد.

۵. اگزما

شرایطی مانند پسوریازیس و اگزما می توانند باعث سوزش و خارش شدید پوست شما شوند که تنها چیزی است که می توانید به آن فکر کنید. اگر بخوابید، ممکن است آنقدر خود را بخارانید دهید که دوباره بیدار شوید! خوشبختانه، کارهایی وجود دارد که می توانید برای تسکین پوست خود انجام دهید. اگر نمی دانید علت خارش چیست، بهتر است به پزشک پوست مراجعه کنید.

۶. بیماری پارکینسون

افراد مبتلا به این بیماری نسبت به سایرین در سنین مشابه کمتر می خوابند و بیشتر از خواب بیدار می شوند. این بیماری با سیگنال‌های مغزی و عصبی تداخل می‌کند و احتمال اینکه شما دچار آپنه خواب شوید و برای ادرار از خواب بیدار شوید بیشتر است.

همچنین به نظر می رسد این وضعیت مرحله مهم خواب REM را مختل می کند. اضطراب و افسردگی مرتبط می تواند منجر به مشکلات خواب نیز شود. اما داروهایی که به خواب شما کمک می‌کنند ممکن است باعث سردرگمی بیشتر برخی از افراد با پارکینسون شوند.

۷. یائسگی

معمولاً در میانسالی، بدن زن به آرامی تولید پروژسترون و استروژن را متوقف می کند. تغییر تعادل هورمون‌ها و همچنین تغییرات دیگری که معمولاً در این زمان در زندگی اتفاق می‌افتد، می‌تواند شما را نسبت به چیزهایی مانند استرس که بر خواب تأثیر می‌گذارد حساس‌تر کند. گرگرفتگی شدید (افزایش آدرنالین که دمای بدن شما را افزایش می دهد) می تواند آنقدر ناراحت کننده باشد که گاهی چندین بار در شب غرق در عرق از خواب بیدار شوید.

۸. مشکلات گوارشی

اختلالات گوارشی (GI) مانند سندرم روده التهابی (IBS) و بیماری رفلکس معده به مری (GERD) نیز با مشکلات خواب مرتبط هستند. حدود ۵۵ درصد از افراد مبتلا به مشکلات گوارشی می گویند که بی خوابی دارند این امر باعث افزایش عوارض بی خوابی در نوجوانان می شود.

۹. سندرم پیش از قاعدگی (PMS)

زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) اغلب مشکل خواب دارند. این معمولا کمی قبل یا در طول دوره شما اتفاق می افتد. تغییرات هورمونی می تواند بر دمای بدن و تولید ملاتونین، هورمونی مهم برای خواب، تأثیر بگذارد. همچنین، تغییرات خلقی ناشی از PMS یا PMDD ممکن است خواب راحت شبانه را دشوارتر کند.

۱۰. برخی از داروها

داروهای آلرژی، بیماری قلبی، فشار خون بالا، مشکلات تیروئید و افسردگی (به ویژه SSRI ها مانند فلوکستین (پروزاک)) ممکن است باعث بی خوابی شوند. داروهای ADHD و بیماری پارکینسون نیز می توانند شما را بیدار نگه دارند، همراه با سودوافدرین که در بسیاری از داروهای ضد احتقان بدون نسخه وجود دارد. بنابراین پیش از مصرف دارو حتما با پزشک خود در مورد عوارض جانبی آن صحبت کنید.

کمبود چه ویتامینی باعث بیخوابی میشود
ویتامین B12
کمبود ویتامین B12 با بسیاری از مشکلات خواب مرتبط است، دریافت نکردن کافی این ویتامین می تواند برنامه روزانه شما را در طول شب خراب کند. ویتامین B12 همچنین برای سلامت قلب و سطح انرژی ما بسیار مهم است.

منیزیم
منیزیم در بیش از ۳۰۰ واکنش متابولیک در بدن نقش دارد (از جمله کاهش استرس و فشار خون، افزایش متابولیسم و قوی نگه داشتن اعصاب و ماهیچه‌ها) نقش دارد. منیزیم نه تنها مسئول کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب است، بلکه باعث افزایش سطح انرژی باعث حفظ انرژی در طول روز نیز می شود.

منبع:کانون مشاوران ایران-بی خوابی نوجوان نشانه چه بیماری است + عوارض و ۱۰درمان قطعی

طولانی شدن رابطه جنسی، تکنیک های طولانی کردن رابطه جنسی

روش های طولانی شدن رابطه جنسی کدام اند؟ رابطه جنسی یک امر مهم در زندگی مشترک و زناشویی می باشد و تاثیر زیادی بر روی رابطه میان زوجین و زندگی زناشویی آن ها دارد و تمام ابعاد زندگی زوجین را تحت تاثیر قرار می دهد در رابطه جنسی کمیت بسیار مهم می باشد و رابطه نباید تنها در حد رفع نیاز باشد، یک رابطه جنسی ایده آل در حد نیم ساعت تا یک ساعت زمان نیاز دارد.

برای افزایش مدت زمان رابطه جنسی روش های متعددی وجود دارد که بسیاری از آن ها به اشتباه رایج شده اند و باعث کم شدن لذت جنسی می شوند، با به کارگیری روش ها و تکنیک های صحیح و مناسب و با کمک گرفتن از فرد متخصص می توانید مدت زمان رابطه جنسی را به صورت طبیعی افزایش دهید.

در این مقاله به بررسی کامل طولانی شدن رابطه جنسی می پردازیم.

طولانی شدن رابطه جنسی و اهمیت آن
رابطه جنسی یک امر بسیار لذت بخش می باشد که به طور مستقیم بر سلامت روح و روان و جسم فرد تاثیر می گذارد، هر چه قدر کیفیت رابطه جنسی بالاتر برود نشاط و کیفیت رابطه عاطفی افزایش خواهد یافت، رابطه جنسی نباید کوتاه مدت و در حد رفع نیاز باشد زیرا لذت ناشی از آن تاثیرات بسیاری بر روحیه زوجین و کیفیت زندگی مشترک می گذارد.

برای طولانی شدن رابطه جنسی روش های متعددی وجود دارد که می توان از آن روش ها استفاده کرد در بعضی مواقع احتمال دارد شما احساس کنید که حوصله رابطه طولانی مدت را ندارید اما بعد از پیش نوازی و تحریک شدن میل جنسی در شما افزایش یابد.

یک رابطه جنسی با کیفیت به حداقل نیم ساعت زمان نیاز دارد در بعضی مواقع مشکل زود انزالی در مردان ممکن است باعث کوتاه مدت شدن رابطه جنسی شود.

طولانی شدن رابطه جنسی، روش های غلط
برای افزایش مدت زمان رابطه جنسی روش های زیادی وجود دارد که بسیاری از آن ها اشتباه می باشند، استفاده از این روش ها باعث می شود که با گذشت زمان لذت جنسی در افراد کاهش یافته و رابطه جنسی بدون آن امکان پذیر نباشد.

از انواع روش های اشتباه می توان به دارو های خوراکی و موضعی دیر انزالی، کاندوم ها و اسپری های تاخیری و محصولات مشابه آن ها اشاره کرد این روش ها زمان رابطه جنسی را افزایش می دهد اما وابستگی ایجاد کرده به طوری که فرد بعد از مدتی بدون آن ها نمی تواند رابطه جنسی برقرار کند و این روش ها لذت رابطه جنسی را کاهش می دهند.

راه های طولانی شدن رابطه جنسی
روش های زیر به شما کمک می کند تا به صورت طبیعی رابطه طبیعی طولانی مدت و لذت بخش تری داشته باشید، این روش ها عبارت اند از:

طولانی شدن رابطه جنسی، پیش نوازی و معاشقه
توصیه می شود که برای شروع رابطه جنسی خود عجله نداشته باشید و رابطه جنسی را در زمانی انجام دهید که وقت کافی داشته باشید و در انجام رابطه جنسی آرامش داشته و با صبر و حوصله به نوازش و معاشقه شریک جنسی خود بپردازید.

پیش نوازی و عشق بازی و نوازش کردن باعث می شود تا دو طرف از نظر رابطه جنسی تحریک شوند و کیفیت رابطه جنسی افزایش یابد، برای شروع رابطه جنسی این طور فکرکنید که قصد برقراری رابطه جنسی را ندارید و تنها می خواهید عشق بازی کنید در این صورت فرصت بیشتری خواهید داشت تا تحریک شوید و می توانید طولانی مدت از برقراری رابطه جنسی لذت ببرید.

طولانی شدن رابطه جنسی، مکانی آرام و بدن استرس
به این نکته توجه کنید که یک رابطه لذت بخش و با کیفیت به مکانی آرام و مناسب نیاز دارد و باید مطمئن باشید که مکان مورد نظر یک حریم خصوصی برای شما می باشد و شما احساس امنیت می کنید در غیر این صورت از رابطه نمی توانید لذت ببرید و بیشتر به فکر انزال زودرس خواهید بود.

در صورتی که در آن مکان امنیت نداشته باشید مغز احساس نا امنی می کند و باعث می شود تا انزال و ارضای جنسی زودتر انجام شود تا هر چه زودتر بتوانید از آن مکان خارج شوید، پس به مکان رابطه جنسی خود توجه داشته باشید زیرا یک اصل مهم در کیفیت و طول مدت رابطه می باشد.

طولانی شدن رابطه جنسی
طولانی شدن رابطه جنسی، تمرینات کگل
تمرینات کگل باعث می شود تا عضلات لگن تقویت شود و فرد کنترل بیشتری بر روی انزال خود داشته باشد و به عبارتی تمرینات کگل زمانی مفید می باشد که ارضا شدن نزدیک باشد و فرد قصد دارد آن را به تعویق بیندازد.

زمانی که عضلات لگن قدرت و سلامت کافی داشت در این صورت مدت زمان معاشقه و رابطه جنسی افزایش می یابد و باعث بهبود کیفیت رابطه جنسی می شود به همین دلیل آشنا شدن با تمرینات کگل می تواند مفید باشد.

منبع:کانون مشاوران ایران-طولانی شدن رابطه جنسی

درمان قطعی دروغگویی کودک، علل دروغ گویی در کودکان در این مقاله آورده شده است. دروغ در میان کودکان خردسال و ابتدایی که تازه شروع به درک تمایز و اختلاف بین خیال و واقعیت کرده اند، رایج تر می باشد.

به مرور کودک شما کمی باهوش تر می شود و درک می کند که دروغ گفتن اشتباه است، اما همچنین می‌داند که دروغ می‌تواند به او کمک کند تا از عواقب و کارهای سخت دوری کند. حال چگونه باید این رفتار را ریشه یابی و حل کرد؟ برای درک این موضوع با ما همراه باشید.

علل دروغ گویی در کودکان
ممکن است بارها شاهد دروغ گفتن از زبان کودک خود بوده اید و این مسئله شما را آزار داده است. متاسفانه برخی از والدین بدون در نظر گرفتن عللی که منجر به گفتن دروغ در کودک شده اند، دست به تنبیه وی می زنند. در این مقاله برخی از علت های رایج دروغ گویی کودکان آورده شده اند:

ترس
برخی خانواده ها تلاش میکنند با خشونت و ایجاد وحشت کودک خود را از عادات بد دور کنند، هرچند این روش پاسخگو نیست و اثر عکس میدهد زیرا این ترس دو نتیجه میتواند داشته باشد، یا این که از ترس تنبیه والدین کم کم به دروغ گویی و تاثیر مثبت آن در تنبیه نشدن عادت کند، یا به زبان دیگر همین خشونت و سخت گیری بیش از حد باعث میشود نه تنها عمل ناپسند اولیه ترک نشود بلکه دروغگویی هم به آن اضافه شود، یا این که به مرور زمان ترسش بریزد و بدون خجالت و با گستاخی بیشتر عمل ناپسند خود را انجام دهد.

در هر دو صورت بدیهی است که خشونت والدین و وحشت کودک از تنبیه شدن اگر بیش از اندازه شود به جای اثر مثبت اثر مخرب تر هم میگذارد. همچنین، بدیهی است که این روش حتی اگر عمل کند موقت است زیرا هیچ گاه میل به انجام کار صحیح در آن ها تقویت نشده که خودشان تصمیم بگیرند که به آن عمل کنند و تنها مانع روبروی آن ها خشم والدین است که به مرور زمان کم اثر میشود. همچنین این کودکان در بروز عواطف خود نیز به مشکل میخورند.

اگر کودک دروغگو خودش به این نتیجه برسد که کاری غلط است احتمال این که به آن انحراف دچار شود بسیار کمتر میشود و وقتی خانواده با او با خشونت برخورد نکرده است نسبت به کودکی که تنها دلیلش ترس از مواجهه با خشم اطرافیان است، با والدینش احساس نزدیکی بیشتری میکند، و کمتر احساس نیاز میکند که به دروغ متوسل شود، زیرا ترسی از عواقب راست گویی خود ندارد.

با توجه به موارد گفته شده یکی از بزرگ ترین دلایلی که باعث میشود کودک به دروغ روی بیاورد ترس از مجازات شدن است، زیرا به دنبال پیدا کردن راهی است که از تنبیه شدن فرار کند و یک راه رایج برای این امر تقویت عادت دروغ گویی است، و طبیعتا خشن تر شدن برخورد ها و مجازات ها ترس را بیشتر میکند و ترس بیشتر باعث دروغ های بیشتر میشود.

بنابراین برای این که این ترس ها باعث شکل گرفتن و گسترش دروغگویی در کودک نشوند بهترین درمان دروغگویی کودک نشان دادن عطوفت و مهربانی و احترام به عقاید کودک است، تا با مشاهده ی آرامش و محبتی که در خانواده وجود دارد بدون ترس از عواقب آن بتواند حرفش را بزند. کودکی که احساس کند به نظرش اهمیت داده میشود و میتواند بدون عواقب حرفش را بزند نیاز به دروغ نخواهد داشت.

احساس تحقیر
یکی دیگر از عامل هایی که باعث می شود که کودک دروغ بگوید، احساس تحقیر می باشد. کودکی که در معرض توهین و تحقیر قرار می گیرد و به شخصیت او ضربه می زند، تلاش می کند تا از طریق روش های مختلفی که برای او امکان دارد، تلاش کند تا در مرکز توجه افراد خانواده و نیز دیگران قرار بگیرد و همچنین احترام برای شخصیت وی قائل بشوند.

کودک از هر راهی و فرصتی استفاده می کند تا به هدفش برسد. یکی از روش هایی که او برای رسیدن به این گونه هدف ها مورد استفاده قرار می دهد، دروغ گفتن است. کودکی که در خانواده به او توجه نمی شود، و مدام در معرض تحقیر و بی توجهی از جانب اطرافیان است و با و زندگی خود را با فقر و محرومیت می گذراند، بهترین و بزرگترین لذتش، مطرح کردن خود و جلب توجه دیگران است.

کودک در این گونه موقعیت ها، با راست گویی و صداقت، نمی تواند که نظر دیگران را به خود جلب کند و همچنین افکار آن ها را به سوی خود بکشاند. ناچارا به دروغ گویی متوسل می شود. دروغ های بزرگ و هیجانی، دروغی که مرکز توجه را به سمت خود جذب می کند و خانواده را به جوش و خروش و هیجان وادار می کند.

به عنوان مثال؛ ” کودک به منزل وارد می شود و با صدای بلند فریاد می زند که پدر با ماشین تصادف کرد. و یا نیز معلم مان از طبقه سوم مدرسه سقوط کرد و مرد “. زمانی که اعضای خانواده قصد دارند خود را به محل وقوع سانحه برسانند، احساس لذت و شادی به کودک دروغگو دست می دهد و نیز از اینکه این گونه در اعضای خانواده هیجان و توجه به وجود آورده خوش حال است.

کودک این گونه تحقیر ها و توهین ها و بی اعتنایی های گذشته را تلافی می کند. این گونه برخورد های کودک، ریشه در برخوردهای خانواده دارد. زیرا اگر افراد خانواده و نیز دیگران به شخصیت کودک احترام قائل می شدند، و همچنین او را مورد تحقیر و اهانت قرار نمی داند، هیچ گاه کودک برای جبران کمبود های خود به این گونه کار ها متوسل نمی شد و هرگز دروغ نمی گفت.

کودک باید مورد توجه و اهمیت و احترام خانواده قرار بگرید، مورد تشویق واقع شود و همچنین اعمال او مورد تحسین قرار گیرند و به صحبت ها و بحث هایش بها داده شود.

پدر و مادر که به دلایل گرفتاری های خود به مقدار کمی به فرزند خود رسیدگی می کنند، و به کار او کاری ندارند و به صحبت ها و مسائل مختلفی که کودک دارد گوش نمی دهند، باعث می شوند که کودک در ذهن خود تصور می کند که صحبت ها و یا اعمالش مورد رضایت خانواده و اطرافیان نیست و ناچارا برای آن که نظراتش مورد توجه واقع شوند، با دروغ گفتن و بزرگ نمایی خود را در معرض مرکز توجه خانواده قرار می دهد.

آن چه که مسلم می باشد، دروغ هایی که کودک در این شرایط می گوید، تنها برای جبران کمبود ها و نیاز های خود و همچنین جلب توجه والدین است، والدین باید به امر واقف بوده و نیز فرزند خود را محترم بشمارند.

محیط خانواده
یکی از مهمترین کانونی که در آن کودک می تواند راست گویی را بیاموزد، محیط خانوادگی می باشد و می تواند با آن خو بگیرد در حقیقت سبک فرزند پروری شما تاثیر زیادی بر رشد کودک دارد. خانواده تاثیری قابل توجه و شگرفی می تواند در کودک داشته باشد. در محیط های خانوادگی که در آن ها با دروغ و خلاف سر و کار ندارند، و نیز در آن جا درستی و راست گویی حاکم می باشد، باعث می شود که کودک این گونه راه و روش ها را انتخاب کند.

و برعکس اگر؛ محیط خانواده محلی باشد که دروغ و رفتار نامناسب و ناپسند و همچنین انحراف های دیگری مرسوم باشد، کودک با این گونه انحرافات رشد می کند و پرورش می یابد و نیز شخصیت او طبق ناهنجاری های متفاوت استوار می گردد. به این دلیل که کودک تقلیدگر خوبی است و همچنین بدون توجه و یا اراده، خودش را با محیط خانوادگی تطبیق می دهد و آنچه که در خانواده می گذرد و اتفاق می افتد، در او ریشه و نقش می گیرد.

اولین مدرسه ای که کودک در آن آموزش می بیند، محیط خانوادگی است. پدر و مادر هایی که به دروغ و انحرافات دیگری متوسل می شوند و نیز کودک خود را گاهی مجبور به دروغ گویی می کنند و همچنین والدینی که به صورت مداوم در مقابل کودک تعارفاتی ساختگی و دروغین می کنند و نیز بسیار از شرایط غیر واقعی دیگری که بوجود می آورند، سبب می شود که کودک با تقلید از آن ها به دروغ گویی عادت کند.

محیط خانوادگی تعیین کننده ی خوب و بد خانواده است. پدر و مادر و اعضای خانواده باید زمینه ی پرورش راستی و صداقت و درست کاری را برای کودک مهیا کنند تا بتوانند کودکی راست گو و مثبت به جامعه تحویل دهند.

والدین نباید به کودک خود سخت گیری زیادی نشان دهند، و همچنین آن ها را بیش از حد مورد استیضاح و پرسش قرار ندهد و در عوض به جای اینکه با این کارها، باعث شوند که آن ها را به دروغ توسل کنند بهتر است که با آن ها با صداقت و مهربانی و درستی و با آرامش برخورد کنند . زیرا کودک دروغگو هنوز سازمان فکری کودک به درجه ای نرسیده است که بتواند مسئله ها را تجزیه و تحلیل کند.

باید مسئولیت های کوچکی به کود در خانه بدهید ، اگر نتوانست آن را به درستی و یا کامل انجام دهد، مانند یک دوست صمیمی آن را راهنمایی و هدایت کنید و یا اگر توانست آن را به درستی انجام دهد، تشویقش کنید و نیز مسئولیت های دیگری به او بدهید و همچنین در او احساس مسئولیت را پرورش بدهید.

منبع:کانون مشاوران ایران-تمام علل دروغ گویی در کودکان + ۱۰ راه حل قطعی

بهترین سبک فرزند پروری چیست؟ چه چیزی شما را تبدیل به والدین خوب می کند؟ پدر و مادر خوب تلاش می کنند براساس بهترین علایق کودک خود تصمیم گیری کنند.

البته هیچ کس کامل نیست. همانطور که هیچ پدر و مادری هم کامل نیست، بنابراین بهتر است هنگام به کرسی نشاندن انتظارات خود به خاطر داشته باشید که هیچ کودکی هم کامل نیست. اما منظور این نیست که ما نباید در جهت رسیدن به هدف تلاشی بکنیم. ابتدا استانداردهای بالایی برای خود تعیین کنید بعد کودک را در اولویت دوم قرار دهید. ما برای آن ها نمونه یک الگوی خوب هستیم.

در ادامه ده نکته در مورد یادگیری سبک فرزند پروری مؤثر مطرح می شود. اکثر آن ها نه آنی و نه شدنی هستند. بعلاوه احتمالاً هیچ کودکی نتواند همزمان به همه آن ها با هم عمل کند. اما اگر بتوانید بر روی آنها کار کنید؛ حتی انجام برخی از آنها در هر زمانی، باز هم خواهید توانست در مسیر درستی حرکت کنید.

بهترین سبک فرزند پروری چیست
چهار سبک اصلی فرزند پروری (مسالمت آمیز، مقتدرانه، غفلت آمیز و مستبدانه) که امروزه در روانشناسی کودک مورد استفاده قرار میگیرند، بر اساس کار دایانا بامریند، روانشناس رشد، و محققین دانشگاه استنفورد، النور مککوبی و جان مارتین است. در ادامه این روش ها به طور خلاصه توضیح داده شده است برای آگاهی از تمام سبک فرزند پروری می توانید از مقاله ۱۱ سبک های فرزندپروری کمک بگیرید.

۱. سبک فرزند پروری مقتدرانه

در سبک فرزند پروری مقتدرانه که دموکراتیک می باشد خانواده‌ها دموکراسی را انجام می‌دهند، جایی که کودکان در امور خود نظر می دهند. این والدین ارتباط نزدیک و خوبی با فرزندان خود برقرار می کنند. این نوع سبک فرزند پروری از نظر بسیاری از روانشناسان بهترین سبک فرزند پروری می باشد زیرا کودک به صورت مستقل رشد می کند.

۲. سبک فرزند پروری مسالمت آمیز

در این سبک فرزند پروری قوانین بسیار محدود هستند و کودک بسیار آزاد می باشد تا به فعالیتی که دوست دارد بپردازد در این روش کودکان ممکن است مسئولیت پذیری کمی نشان دهند.

۳. سبک فرزند پروری غفلت آمیز یا بدون دخالت

در این روش والدین دخالتی در رفتاهای کودک انجام نمی دهند و حتی اگر زمین خورد نیز به او کمک نمی کنند. این روش ممکن است آسیب های دائمی را برای کودک به همراه داشته باشد.

پیشنهاد مشاور: ۷ رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند| هنر فرزند پروری

۴. سبک فرزند پروری مستبدانه

کنترل زیاد، سخت گیر یو کنترل زیاد کودک در این روش حرف اول را می زند. این روش باعث می شود که کودک احساس کند استقلال بسیار کمی داشته و نمی تواند برای خود تصمیم بگیرد.

۱۰ نکته برای روش فرزند پروری صحیح
۱. مدل سازی
عمل کنید. فقط آنچه شما می خواهید را از فرزند خود نخواهید انجام دهد. عملاً به آن ها نشان دهید. انسان تا حدی به دلیل یادگیری از طریق تقلید از گونه های خاص محسوب می شود. ما برای الگو گیری از حرکات دیگران برنامه ریزی شده ایم تا از این طریق آن ها را درک کنیم و خود را با آن ها یکی کنیم.

کودکان به ویژه هرکاری که والدین آن ها انجام می دهند را خیلی خوب تماشا می کنند، همان کسی باشید که دوست دارید کودک شما باشد، به او احترام بگذارید، به آن ها رفتار و نگرش های مثبتی نشان دهید، نسبت به هیجان های کودک همدلی نشان دهید؛ کودک شما آنگونه که مقتضی است تبعیت می کند.

۲. محبت
محبت خود را نشان دهید. وقتی عشق ورزیدن بیش از حد نباشد آنها لوس نمی شوند. تنها چیزی که می توانید به نام محبت انجام دهید چیزهای مانند ولخرجی در پول، آسان گیری، انتظارات پایین و حمایت بیش از حد است. وقتی این چیزها به جای عشق واقعی داده می شوند آن موقع فرزند شما لوس می شود.

عشق ورزی به فرزند خود می تواند به اندازه در آغوش گرفتن، بودن در کنار آن ها و به طور جدی گوش دادن به مسائل او ساده باشد. نشان دادن این کارهای عاشقانه می تواند راه انداز هورمون های ایجاد کننده حس خوب مانند اکسی توکسین، اپیوئیدها، و پرولاکتین باشد. این ناقل های عصبی شیمیایی می توانند به ما احساس آرامش عمیق، صمیمیت و اقناع عاطفی ببخشد و با وجود این خصوصیات کودک شما انعطاف پذیر خواهد شد و نیازی به درخواست رابطه نزدیکتر با شما ندارد.

۳. روش فرزند پروری مثبت
نوزادان با حدود ۱۰۰ بیلیون سلول های (نورون ها) عصبی مغزی و اتصالات نسبتاً کمی متولد می شوند. افکار ما محصول این اتصالات هستند، آن ها محرک اعمال ما بوده و شخصیت ما را شکل می دهد و اصولا همان کسی که هستیم را تعیین می کنند. آن ها از طریق تجارب موجود در سراسر زندگی ما خلق، تقویت و حک می شوند.

به کودک خود تجارب مثبتی بدهید. آن ها به توانایی تجربه تجارب مثبت خود دست خواهند یافت.

هم چنین به کودک خود تجارب منفی بدهید. در غیر اینصورت، آن ها به آن نوع رشد لازمه بالندگی خود نخواهند رسید.

به پارک بروید. با فرزند خود بخندید. خشم های هیجانی را تحمل کرده و با یکدیگر با یک نگرش مثبت مسئله را حل کنید.

نه فقط ارائه این تجارب مثبت موجب اتصالات خوب در مغز کودک شما می شود بلکه آن ها موجب شکل گیری خاطراتی از شما می شوند که کودک شما آن ها را در زندگی به یدک می کشد. وقتی بحث انضباط به میان می آید به سختی می توان مثبت بود. اما تمرین انضباط مثبت و اجتناب از قیاس های تنبیهی امکانپذیر است.

والد خوب بودن به معنای آن است که شما باید به کودک خود اخلاق خوب و بد را یاد بدهید. تعیین محدودیت ها و سازگاری رمز انضباط خوب است. هنگام اجرای این قوانین مهربان و قاطع باشید. بر روی دلایل پشتوانه رفتار کودک تمرکز کنید. همچنین آن را تبدیل به فرصتی برای یادگیری در آینده او کنید نه فرصتی برای تنبیه گذشته.

۴. مأمن امن
اجازه دهید کودک شما بداند که شما همواره برای پاسخگویی به سیگنال های دریافتی او و حساسیت به نیازهایش آنجا حضور دارید. کودک خود را به عنوان یک فرد حمایت کنید و بپذیرید. پناهگاهی امن و گرم برای اکتشاف او باشید. کودکانی که با والدین دارای مسئولیت پذیری مداوم پرورش می یابند تمایل به داشتن رشد عاطفی، رشد اجتماعی و پیامدهای مملو از سلامت روانی بهتری دارند.

۵. ارتباط و یکپارچگی
اکثر ما قبلاً از اهمیت ارتباط آگاهیم. با کودک خود صحبت کنید و به دقت به او گوش بدهید. شما با تداوم خط ارتباطی باز رابطه بهتری با کودک خود دارید و کودک شما هنگام بروز مشکل به شما مراجعه می کند. اما دلایل دیگری برای ارتباط وجود دارد؛ شما با این کار به کودک کمک می کنید تا اجزای مختلف مغزش را یکپارچه کند.

وقتی اعضای مختلف یدن یکپارچه می شود می توانند مانند یک کل هارمونیک عمل کنند که به معنای رفتار همکاری بیشتر و همدلانه تر است.

برای بهبود سبک فرزند پروری از کودک خود بخواهید هر چیزی که برایش اتفاق افتاده را توصیف کند و حس خود را بگوید. شما نباید به او راه حل بدهید. فقط به صحبت های او گوش دهید و بپرسید، سؤالات واضح به آنها در حس کردن تجارب و کامل کردن خاطرات کمک خواهد کرد.

منبع:کانون مشاوران ایران-۱۰ نکته برای فرزندپروری بهتر | بهترین سبک فرزند پروری چیست

دکتر بازی در کودکان و نحوه بازی با کودک، آیا دکتربازی در کودک بد است؟، نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان همه در این مقاله آورده شده است.

نیازی به گفتن نیست که والدین هنگام وقوع چنین موقعیت هایی بسیار می ترسند. آن ها که با رفتارهای جنسی کودکان آشنا نیستند، به این نتیجه می رسند که چیزی بسیار شرم آور در مورد کاری که این بچه ها انجام می دهند وجود دارد. نتیجه گیری سریع و واکنش افراطی با فریاد زدن و تنبیه برای والدین آسان است. اما کاوش جنسی بخشی طبیعی از کودک بودن است و والدین باید بین تمایلات جنسی کودکی و بزرگسالان تمایز قائل شوند.

وقتی در این لحظات نسبت به فرزندانمان واکنش نشان می دهیم، باید محدودیت هایی را تعیین کنیم، اما در عین حال به فرزندانمان نیز بفهمانیم که کنجکاوی در مورد رابطه جنسی طبیعی است. بنابراین، باید گفتار و کردار خود را با دقت انتخاب کنیم تا از شرمساری فرزندان خود و ایجاد هرگونه تداعی منفی خودداری کنیم.

نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان
نحوه برخورد با این بازی ها چگونه است و چه زمانی باید نگران بود؟

بازی های وانمودی در کودکان پیش دبستان بسیار رایج هستند.

یکی از رایج ترین این بازی ها نوعی است که معمولا با نام دکتر بازی در کودکان شناخته می شود که در واقع نوعی تجربه و آزمایش کردن در کودکان است.

البته استفاده از این اسم ها نمی تواند اهمیت اتفاق افتادن برخی مسائل را کم کند، مثل نشان دادن اندام های خصوصی به یکدیگر.

چرا بچه ها «دکتر بازی می کنند»؟
“دکتر بازی در کودکان” معمولا زمانی اتفاق می افتد که کودک بین ۳ تا ۶ سال سن دارد. دلیل اینکه بچه ها این کار را می کنند کنجکاوی است. این کنجکاوی زمانی اتفاق می افتد که او متوجه تفاوت ظاهری بین زن و مرد می شود، مثلاً پدرش می تواند موهای کوتاه داشته باشد، ریش داشته باشد و مادرش می تواند موهای بلند داشته باشد یا دامن بپوشد.

در آن زمان بچه ها کنجکاو می شوند و فکر می کنند که آیا راه دیگری برای تشخیص زن و مرد وجود دارد یا خیر. هنگام بازی با دوستان، کاملاً عادی است که آن ها سعی کنند ببینند که آیا دوستشان متفاوت است یا خیر.

برخورد با برهنه شدن کودک
اولین برخورد با برهنه شدن کودک ممکن است شما را شگفت زده کند، و بعد از آن ترس در مورد مسائل جنسی و نگرانی های فرهنگی پیرامون کارهای یواشکی به وجود می آید.

اکثر والدین به این ترس اکتفا نمی کنند، بلکه جلوتر می روند.

وارد بازی کودک شده و واکنش شدیدی نسبت به این بازی کودک نشان می دهند.

روش کنترل دکتر بازی در کودکان
روش های زیادی برای کنترل این رفتار وجود دارند، اما خوشبختانه بهترین روشی که توصیه می شود بسیار ساده است و به یاد سپردن آن آسان:

راه خود را کج کنید و دور شوید.
یادتان باشد که این کار فقط به دلیل کنجکاوی است.
اما اکثر والدین با دیدن این صحنه ها از جای خود می پرند مخصوصا زمانی که بحث اندام های خصوصی در میان باشند.
به طور کلی، عاقلانه‌ترین کار این است که قانونی وضع کنیم که هنگامی که با دوستش بازی می کند در اتاق باید باز نگه داشت. کودکان به راحتی تحت تأثیر تکانه های خود قرار می گیرند و با این نظارت بیش تر تصمیم های عاقلانه می گیرند.
به عکس العمل خود توجه کنید و دقت داشته باشید که استانداردهای خود را پیرامون این اندام ها زیاد نکنید، طوری رفتار کنید که انگار مثل اندام های دیگر هستند.

این بی توجهی و کاری نکردن حتی هنگامی که پای جنس مخالف نیز در بازی به میان باشد مهم است.

نکته مهم تر اینست که کودکان اندام های جنسی خود و حتی جنس مخالف را به عنوان ارگان های تولید مثل و مرکز لذت نمی بینند.

اگر کودک تصاویر یا فیلم پورنوگرافی را ندیده باشد دکتر بازی در کودکان تنها برای ارضای کنجکاوی است نه بیشتر.

دکتر بازی در کودکان
مقایسه و لمس برای یادگیری بیشتر
مقایسه کردن یکی از روش های یادگیریست و این همان کاری است که کودکان انجام می دهند، مخصوصا مقایسه با اندام جنس مخالف که تفاوت ها مشهود هستند.

کودکان جذب تفاوت ها می شوند و این راهی است که از طریق آن شناخت خود را از جهان گسترش می دهند.

در همین راستا، لمس کردن نیز جزئی از شناخت و یادگیری است.

لمس کردن، در واقع همان چیزی هست که سطح اضطراب والدین را بالا می برد، اما نگران نباشید!

منبع:کانون مشاوران ایران-دکتر بازی در کودکان

علائم افسردگی در کودکان، نشانه های افسردگی در کودکان ۲ ساله، علائم افسردگی در کودکان ۳ ساله، علائم افسردگی در کودکان ۴ ساله در این مقاله آورده شده است.

کودکان نیز مانند بزرگسالان ممکن است افسرده باشند. گاهی اوقات کودکان به ظاهر عادی و بدون هیچ مشکل اساسی زندگی ممکن است افسرده شوند.

این مشکل یک عدم تعادل شیمیایی در مغز است که باعث بروز افسردگی بالینی می شود. علائم خاصی وجود دارد که نشان از افسردگی در کودک می دهد بنابراین در صورت مشاهده این علائم دریافت کمک و درمان برای سلامت روانی بسیار مهم است.

علائم افسردگی در کودکان
بر اساس DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلال روانی) یک دوره افسردگی اساسی به عنوان رفتارهای افسرده ای توصیف می شود که به طور مداوم برای دو هفته یا بیشتر طول می کشد. بنابراین، اگر کودک شما بیش از دو هفته است که احساس ناامیدی یا غم دارد، باید باعث نگرانی شود.

در زیر علائم افسردگی طبق دستورالعمل DSM آمده است. فرد باید حداقل پنج مورد از این رفتارها را برای مدت دو هفته یا بیشتر داشته باشد تا به طور رسمی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شود:

احساس غم و اندوه عمیق یا خلق افسرده که بیشتر روز (به مدت دو هفته یا بیشتر) ادامه دارد.
کاهش علاقه به فعالیت ها (در اکثر اوقات روز یا تمام وقت).
کاهش وزن قابل توجه (نه از طریق رژیم غذایی)، یا کاهش اشتها.
مشکل در خواب (بی خوابی).
خستگی و از دست دادن انرژی.
هر روز احساس بی ارزشی می کنند.
احساس گناه بیش از حد دارند.
مشکل در تفکر، تصمیم گیری یا تمرکز به صورت روزانه.
فکر به مرگ یا افکار خودکشی.
لطفا توجه داشته باشید که اگر فرزند شما از دست دادن یکی از عزیزان خود رنج می برد و مراحل غم و اندوه را طی می کند، داشتن علائم افسردگی طبیعی است. اگر به نظر می رسد که آن ها در مرحله افسردگی گیر کرده اند، زمان آن رسیده است که از مشاور کمک بگیرید تا با کمک آن ها به روند سوگ کمک کند.

علائم افسردگی در کودکان

با این حال، اگر آن ها از سوگ یا وضعیت پزشکی که علائم فوق را ایجاد می کند رنج نمی برند، باید برای تشخیص و درمان احتمالی اختلال افسردگی اساسی نزد متخصص برده شوید.

علائم نشانه ها
خلق و خویغمگین طولانی مدت به راحتی گریه می کند.به نظر میرسد با مشکلات روحی دست و پنجه نرم می کند.
کاهش یا عدم علاقهبه فعالیت های قدیمی علاقه کمتر به بازیعلاقه کمتر یا اجتناب از فعالیت‌های مورد علاقه قبلی مانند بودن با دوستان، ورزش، نمایش، موسیقی یا شغل با حقوق.به نظر نمی رسد از فعالیت هایی که قبلاً دوست داشته اند لذت ببرند.کاهش عملکرد تحصیلی.تکالیف مدرسه را کامل نمی کند.
تنها بودن می خواهد تمام روز رمان بخواند یا به هر شکلی تنها باشد.تعامل خود با دوستانش را از دست می دهد.در زمان استراحت یا سر کلاس به تنهایی می نشیند
کاهش عزت نفس در مورد خود نظرات منفی می دهد و از خودگویی منفی استفاده می کند (مثلاً “من نمی توانم این کار را انجام دهم”، “من احمق هستم”، “چه فایده ای دارد”، “من همه را ناامید خواهم کرد.”)تغییر در ظاهر، متفاوت لباس می پوشد و بهداشت را نادیده می گیرد
احساس ناامیدینسبت به آینده به جای آنچه می تواند درست پیش برود، به دنبال چه چیزی در آینده اشتباه می شوددر پیش بینی رویدادهای مثبت مشکل داردبه موضوعات منفی یا نظرات دیگران می پردازد
خستگی خسته به نظر می رسد.ایجاد انگیزه یا مشارکت برای او دشوار است.انرژی کمی دارد.
تمرکز ضعیف، حافظهیا مشکل در تفکر کاهش تلاش و بازده تحصیلیدر پیروی از دستورالعمل ها یا به خاطر سپردن وظایف مشکل داردوظایف خود را در کلاس فراموش می کند (کتاب، تکالیف، مداد و غیره)
مشکل در خواب کودک افسرده ممکن است بی خوابی یا خواب زیاد را تجربه کند.کودک خسته و خواب آلود به نظر می رسد.کودکان کوچکتر ممکن است شروع به شب ادراری کنند.
تغییر الگوهای غذایی یا خیلی کمتر غذا می خورد یا پرخوری می کنند.کاهش یا افزایش وزن بدون رژیم غذایی یا دلیل مشخص.
رفتار غیر مشخص دزدی می کند.دروغ می گوید.بدون اجازه مدرسه را ترک می کند.اغلب تحریک پذیر است.قلدری می کند.وارد دعوا می شود.
افکار مرگ یا خودکشی ممکن است در نوشته ها و انشاء های خود درباره مرگ یا خودکشی صحبت کند.ممکن است با معلم یا دوست خود در مورد این احساسات صحبت کند.
علائم افسردگی در سنین مختلف
سن علائم
نشانه های افسردگی در کودکان ۲ ساله تغییر در خواب و عادات غذایی منظمتغییر در احساسات (مانند نشان دادن نشانه هایی از غمگین بودن، چسبیدن به والدین، گوشه گیری یا عصبانیت)افزایش گریه یا عصبانیت.
علائم افسردگی در کودکان ۳ ساله اختلال غذایی داشتن انرژی کماختلال در خواب و رژیم غذایی
علائم افسردگی در کودکان ۴ ساله علائم جسمی مانند سردرد های مکرر یا معده درد بدون دلیل مشخص.تغییرات در خواب، اشتها و تعاملات اجتماعی.
علائم افسردگی در کودکان ۵ ساله بد اخلاقی برای مدت طولانیاز دست دادن علاقه به چیزهایی است که معمولاً از آن ها لذت می‌برند و پیدا نکردن جایگزینی برای این فعالیت ها.
علائم افسردگی در کودکان ابتدایی (۶ تا ۱۲ سال) بیشتر اوقات غمگین یا تحریک پذیر به نظر می رسند.خسته به نظر می رسند، انرژی ندارند و به راحتی تسلیم می شوند.تلاش کمی برای انجام تکالیف مدرسه دارند.در تمرکز مشکل دارند.کناره گیری از دوستان یا فعالیت هاروزهای مدرسه را از دست می دهند یا اغلب دیر به مدرسه می روند.
علائم افسردگی در نوجوانان انزوای اجتماعیعملکرد ضعیف مدرسه یا غیبت مکرر از مدرسهتوجه کمتر به بهداشت شخصی یا ظاهرطغیان خشمرفتار مخاطره آمیزسایر رفتارهای کنش گرانه
علائم افسردگی در بزرگسالان احساس غم، پوچی یا ناامیدیطغیان حتی بر سر مسائل کوچکاز دست دادن علاقه یا لذت در اکثر یا تمام فعالیت هااختلالات خواب، از جمله بی خوابی یا خواب زیادکاهش اشتها و کاهش وزن یا افزایش میل به غذا و افزایش وزناضطراب و بی قراریمشکلات فیزیکی غیر قابل توضیح، مانند کمردرد یا سردرد

کمک به کودک افسرده در خانه
علاوه بر جستجوی کمک حرفه ای، چند کار وجود دارد که والدین می توانند در خانه برای کمک به فرزند افسرده خود انجام دهند:

۱. با فرزندتان در مورد احساساتش به شیوه ای دلسوزانه و همدلانه صحبت کنید.
نشستن رو در رو و پرسیدن از کودک در مورد احساساتش می تواند سخت باشد. با این حال، پیاده‌روی، بازی روی تخته یا بازی کردن در کنار فرزندتان می‌تواند به او اجازه دهد تا آرامش داشته باشد و احساسات خود را مطرح کند.

از فرزندتان سؤالات باز بپرسید که به بیش از یک بله یا نه ساده نیاز دارد تا در گفتگوهای معنادار شرکت کند. هرگز آن ها را در این حالت قضاوت نکنید زیرا این امر باعث می شود که آن ها خاموش شوند و از صمیمیت با شما دور گردند.

اشکالی ندارد که در طول مکالمه، مدت‌ها سکوت کنید، زیرا گاهی اوقات کودک در طول مدتی که با هم هستید، افکار و احساسات خود را پردازش می‌کند. لازم نیست فضا و زمان را با صحبت کردن پر کنید زیرا سکوت گاهی مفید است.

منبع:کانون مشاوران ایران-تمام علائم افسردگی در کودکان + درمان در خانه