eshghozendegi

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند

چگونه درمانگر مناسب را انتخاب کنیم؟ چگونه از جلسات درمانی یا مشاوره خود بیشترین بهره را برده و پیشرفت درمان خود را ارزیابی کنیم؟

درمانگر و مشاوره چگونه می تواند کمک کند
درمان می تواند یک راه‌حل مؤثر برای بسیاری از مشکلات روحی و روانی باشد. صحبت کردن در مورد افکار و احساسات خود با یک فرد حامی اغلب می تواند احساس بهتری در شما ایجاد کند.

بیان نگرانی های خود یا صحبت در مورد چیزی که بر دلتان سنگینی می کند، به خودی خود می تواند بسیار شفابخش باشد. شما از اینکه کسی به حرف هایتان گوش کند، احساس خوبی خواهید داشت زیرا می‌فهمید که شخص دیگری هست که به شما اهمیت می دهد و می خواهد کمکتان کند.

اگرچه صحبت کردن در مورد مشکلات با دوستان نزدیک و اعضای خانواده می تواند بسیار مفید باشد، اما گاهی اوقات به کمکی نیاز دارید که اطرافیان شما قادر به ارائه آن نیستند. هنگامی که به حمایت بیشتر، دیدگاه بیرونی یا برخی راهنمایی های تخصصی نیاز دارید، صحبت با درمانگر یا مشاور می تواند کمک کننده باشد.

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند

حمایت دوستان و خانواده اهمیت بسیاری دارد اما با درمان متفاوت است. درمانگران شنوندگان حرفه ایِ آموزش دیده ای هستند که می توانند به شما کمک کنند تا ریشه مشکلات خود را پیدا کرده، در چالش های عاطفی موفق شوید و تغییرات مثبتی در زندگی خود ایجاد کنید.

برای بهره مندی از درمان، حتما لازم نیست مشکل روانی برای شما تشخیص داده شود. بسیاری از افراد برای درمان نگرانی های روزمره به دنبال کمک هستند: مثلاً مشکلات روابط، استرس شغلی یا عدم اعتماد به نفس. دیگران در مواقع سختی، مانند طلاق به درمان روی می آورند.

اما برای بهره‌مندی از مزایای مشاوره، مهم است که درمانگر مناسب را انتخاب کنید، کسی که به او اعتماد دارید، احساس می‌کنید از شما مراقبت می‌کند و سابقۀ کمک به شما برای ایجاد تغییرات برای بهتر شدن در زندگی‌تان را دارد. یک درمانگر خوب به شما کمک می کند قوی تر و خودآگاه تر شوید.

چرا درمان و نه دارو؟
فکر اینکه بتوانید مشکلات خود را با مصرف روزانه یک قرص حل کنید می تواند جذاب به نظر برسد، اما کاش به همین راحتی بود! مشکلات روحی و روانی دلایل متعددی دارند و فقط دارو درمانی مشکلی را حل نمی‌کند.

دارو ممکن است به کاهش علائم خاص کمک کند، اما عوارض جانبی دارد. علاوه بر این، نمی تواند مشکلات بزرگ را حل کند. دارو روابط شما را اصلاح نمی کند، به شما نمی‌گوید که با زندگی خود چه کار کنید یا به شما نمی گوید چرا به انتخاب های ناسالم خود ادامه می دهید.

درمان می تواند زمان بر و چالش برانگیز باشد، زیرا احساسات و افکار ناراحت کننده اغلب به عنوان بخشی از روند درمان ظهور می‌یابند. با این حال، درمان مزایای طولانی‌مدتی فراتر از تسکین علائم دارد.

درمان ابزارهایی را در اختیار شما می‌گذارد تا زندگی‌تان را متحول کنید، ارتباط بهتری با دیگران برقرار کنید، زندگی‌ای را که می‌خواهید بسازید و با هر مانعی که بر سر راهتان قرار می‌گیرد، کنار بیایید.

باورهای غلط درباره درمان
باور غلط: من نیازی به درمانگر ندارم. من آنقدر باهوش هستم که مشکلاتم را خودم حل کنم.

واقعیت: همه ما نقاط کور خود را داریم که هیچ ربطی به هوش ندارد. یک درمانگر خوب به شما نمی گوید که چه کاری انجام دهید یا چگونه زندگی کنید. او به شما یک دیدگاه بیرونی می دهد و به شما کمک می کند تا بینش به دست آورید و بتوانید انتخاب های بهتری داشته باشید.

باور غلط: درمان برای دیوانه‌هاست
واقعیت: درمان برای افرادی است که در خودآگاهی کافی برای درک نیاز خود به کمک دارند و می خواهند ابزارها و تکنیک هایی را بیاموزند تا اعتماد به نفس و تعادل عاطفی بیشتری داشته باشند.

باور غلط: تنها چیزی که درمانگران می خواهند در مورد آن صحبت کنند، پدر و مادر من هستند.
واقعیت: اگرچه که کاوش در روابط خانوادگی گاهی اوقات ریشۀ افکار و رفتارهای بعدی را در زندگی تشکیل می‌دهد، اما درمان تنها روی آن متمرکز نیست. تمرکز اصلی بر چیزی است که شما باید تغییر دهید: الگوها و علائم ناسالم در زندگی. درمان به این معنا نیست که والدین خود را سرزنش یا به گذشته فکر کنید.

باور غلط: درمان هرگز بهبود کامل را به دنبال ندارد.
واقعیت: درمان کار سختی است. فقط شکایت کردن مشکلی را حل نمی‌کند. بهبود در درمان از نگاه دقیق به خود و زندگی‌تان و بر عهده گرفتن مسئولیت اعمالتان ناشی می‌شود. پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند درمانگر به شما کمک خواهد کرد، اما در نهایت شما هستید که باید کار را انجام دهید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-پیدا کردن درمانگر خوب که به بهبود شما کمک می کند

سيستم هاي درون خانوادگي (IFS) از ايده ي نظريه ي سيستم هاي خانواده استفاده مي كند- اين ايده كه افراد نمي توانند به طور كلي جدا از واحد خانواده درك شوند
– تا تكنيك ها و استراتژي هايي را براي پرداختن موثر به مسائل درون جامعه يا خانواده ي دروني خود ارائه دهد.
اين رويكرد معتبر بر اين فرض استوار است كه فرد داراي تنوعي از زيرشخصيت ها يا بخش هايي است و تلاش مي كند تا هر كدام از اين بخش ها را بهتر درك كند تا بتواند به درمان دست پيدا كند.
با يادگيري اين كه بخش هاي مختلف به عنوان يك سيستم چه عملكردهايي دارند و چگونه كل سيستم به سيستم هاي ديگر و افراد ديگر واكنش نشان مي دهند،
افراد حاضر در درمان غالبا مي توانند با كمك يك متخصص سلامت رواني آموزش ديده، بهتر قادر باشند تا ريشه هاي تعارضات را پيدا كنند، هر پيچيدگي و تناقضي كه رخ مي دهد را مديريت كنند و به رفاه بيشتري دست پيدا كنند.
مدل درماني IFSاز نظر مركز مشاره : IFS مبتني است بر مدلي يكپارچه. اين رويكرد عناصر مشخص از هر مكتب مختلف روانشناسي.
مانند چندگانگي ذهن و سيستم هاي تفكر را تركيب مي كند بطوري كه در عين حال هر يك از اين زيرشخصيت ها يا بخش ها ويژگيها و ادراكات خود را دارا مي باشند.
عناصر و مولفه هاي مختلف در راستاي هدف درك و پرداختن موثر به موارد ساختاري و روايي بخش هاي مختلف ذهن متحد مي شوند.
تكنيك هاي اين درمان براي هر سطح از هشياري زيرشخصيت هاي مختلفي مي بيند، هر زير شخصيت علايق، ناخوشايندها و تاريخچه ي خود را دارد و هر زير شخصيت به نظر يك نقش متمايز را در دستيابي به خودمحافظتي براي فرد در درمان بازي مي كند.
هر بخش درون هر فرد مسئول دفع رفتارها، اعمال و يا عكس العمل هايي است كه مي تواند منجر به نقص عملكرد و يا عدم هماهنگي درون فرد شوند.
بدين ترتيب، هر بخش بخاطر عملكرد اوليه اي كه دارد مهم و متمايز شمرده مي شود.
بخش ها مي توانند همچنين داراي نقش هاي سالم و كارآمد و يا نقش هاي افراطي شناخته شوند. بخش هايي كه داراي نقش هاي افراطي ياد شده هستند ممكن است از كار درمان بهره ببرند.
مدل IFS بر شبكه اي از ارتباطات بين بخش ها تاكيد مي كند چرا كه بخش ها ممكن است قادر به تجربه تغيير به طور مجزا و به خودي خود نباشند.
فرض هاي پايه اي اين مدلa) اين ماهيت مغز است كه به تعدادي نامشخص از بخش ها يا زيربخش هاي شخصيتي مختلفي تقسيم شود.
b) هر كسي يك خود دارد و اين خود مي تواند و بايد سيستم دروني آنها را مديريت كند.
c) تمايل غير افراطي هر بخش چيزي مثبت براي فرد است. هيچ بخش “بدي” وجود ندارد و هدف از درمانگري حذف برخي بخش ها نيست بلكه بجاي آن كمك به آنها براي پيدا كردن نقش هاي غير افراطي مي باشد.
d) زماني كه ما رشد مي كنيم، بخش هاي ما رشد پيدا مي كنند و يك سيستم پيچيده از تعاملات در ميان خودشان را شكل مي دهند .
بنابراين، تئوري سيستم ها مي تواند براي سيستم دروني به كار گرفته شود. زماني كه سيستم تشخيص داده مي شود، بخش ها مي توانند به سرعت تغيير پيدا كنند.
e) تغييرات در سيستم دروني، تغييرات در سيستم بيروني را تحت تاثير قرار مي دهد و به عكس. اجراي اين فرض مستلزم اين است كه هر دوي سطوح دروني و بيروني بايستي ارزيابي شوند.
چگونه آسيب هاي بعد از طلاق را ترميم كنيم؟روانشناسي اعتماد به نفس از دست رفتهروان شناسي حيرت آور، گزارشي از يك نمونه واقعيهوش هيجاني و مدل چهارعاملي گلمنآيا روان شناسان اينترنتي رايگان واقعي هستند؟
اهداف كلي اين درمانa) براي دستيابي به تعادل و هارموني درون سيستم دروني
b) براي تمايز قائل شدن و بالا بردن خود به طوري كه بتواند رهبر موثري در سيستم باشد
c) زماني كه خود در رهبري است، بخش ها وردي براي خود تامين خواهند كرد اما به رهبري احترام گذاشته و تصميم گيري خود را سرعت مي بخشد.
d) همه ي بخش ها وجود خواهند داشت و استعدادهاي خود را كه تمايلات غير افراطي را منعكس مي سازند، در اختيار خواهند گذاشت.
بخش ها
a) زيرشخصيت ها ابعادي از شخصيت ما هستند كه بصورت دروني در سكانس ها و استايل هايي بصورت دروني در تعامل هستند و مشابه روش هايي هستند كه مردم با همديگر تعامل مي كنند.
b) بخش ها ممكن است به طرق مختلفي تجربه شوند- افكار، احساسات، عواطف، تصاوير و غيره.
c) تمام بخش ها چيزي مثبت براي فرد مي خواهند و از استراتژي هاي مختلفي براي بدست آوردن تاثيربخشي درون سيستم دروني بهره خواهند گرفت.
d) بخش ها يك سيستم پيچيده اي از تعاملات را ميان خود بسط خواهند داد. به محضي كه بخش ها خواستار تاثير درون سيستم دروني باشند، تضادها رشد مي كنند.
e) هرچند تجارب بخش ها را تحت تاثير قرار مي دهند، با اين حال، بخش ها توسط تجارب ايجاد نمي شوند. آنها هميشه در حال تجربه كردن هستند چه به عنوان تجربه بالقوه و يا در واقع.
f) بخش هايي كه افراطي عمل مي كنند، وظايفي را به عهده دارند. – انرژي هايي كه در طبيعت عملكرد آن بخش ذاتي نيستند و به طبيعت هيچ بخشي تعلق ندارند.
مانند باورها، احساسات و يا فانتزي هاي افراطي. مي توان به بخش ها كمك كرد تا ديگر وظيفه اي سنگين حمل نكنند و به تعادل طبيعي خود برگردند.
g) بخش هايي كه اعتماد خود را به رهبري خود از دست داده اند، با خود تركيب شده و يا از خود فراتر مي روند.
گونه هاي متمايز از بخش ها در مدل IFS:از نظر مركز مشاوره و روانشناسي ايران : به طور كلي در مدل IFS سه مدل از بخش وجود دارد:
۱٫ مديران مسئول حفظ يك سطح عملكردي هشيار در زندگي روزانه هستند كه به وسيله ي دفع تعاملات، احساسات يا تجارب ناخواسته و يا غير كارآمد ناشي از محرك هاي بيروني اين كار را انجام مي دهند.
۲٫ نفي شده ها يا تبعيدي ها اغلب در حالتي وجود دارند كه درد و يا تروما رخ مي دهد كه ممكن است ناشي از تجارب دوران كودكي باشند.
مديران و آتش نشان ها اين بخش ها را تبعيد مي كنند و آنها را از رسيدن به سطح هشيار باز مي دارند به طوري كه عملكرد صحيح و حفاظت رخ مي دهد.
۳٫ آتش نشان ها به عنوان عوامل حواس پرتي براي ذهن عمل مي كنند زماني كه تبعيدي ها از بند رها مي شوند.
به منظور حفاظت از هشيار از حس درد ناشي از نفي شده ها، آتش نشان ها يك شخص را از عمل غير كنترلي باز مي دارند و او را در رفتارهايي درگير مي كنند كه نرمش بيتشري دارند و يا اعتيار آور و زمان بر هستند.
آتش نشان ها ممكن است توجه را به نواحي ديگر مانند سكس، كار ، غذا، الكل يا مواد مخدر معطوف مي كنند.
زماني كه نفي شده ها بخش هايي هستند كه حفظ شده اند، مديران و آتش نشان ها نقش حفاظت گران را بازي مي كنند.

درك خود در IFSدر درمان مبتني بر IFS، خود بيانگر محملي براي هشياري است و آنچه هر فرد در هسته ي آن قرار دارد.
خود نشان دهنده ي بسياري از كيفيت هاي مثبت مانند پذيرش، اعتماد به نفش، آرامش، درايت، همدلي، ارتباط، مديريت و رهبري و دورنما است.
برخلاف بخش هاي قابل رويت، خود هيچ وقت ديده نمي شود. آن شاهد “من” در دنياي دروني است- اين جنبه از فرد مشاهده را انجام مي دهد.
هدف مدل IFS تمايز قائل شدن بين خود و ديگر بخش هايي (مديران، آتش نشان ها و تبعيدي ها) است كه دنياي دروني هر فردي را شكل مي دهند.
هدف اوليه ي اين مدل صلب مسئوليت يا بازسازي بخش هاي افراطي و يا ناخواسته و اعمال يك سيستم دروني هماهنگ، سالم و مورد اعتماد است كه توسط خود هدايت و سرپرستي مي شود.
زماني در يكي از حالات خود، مردم در درمان خواهند دانست كه به هر بخشي به منظور ارتقاي هماهنگي سيستم دروني چه بگويند.
مدل درماني IFS و درمانگران آن سعي مي كنند به مردم كمك كنند تا به حالتي از خود برسند كه بتوانند براي خانواده هاي دروني خود مشاور باشند.
اين هماهنگي افزايش يافته ي دروني اغلب منجر به افكار مثبت و رفتارهاي مثبت در زندگي بيروني هر فرد مي شوند.
مشكلاتي كه با مدل IFS درمان مي شوند.IFS براي درمان تنوع زيادي از وضعيت هاي سلامت روان و مسائل روان شناختي به كار مي رود. ممكن است براي خانواده، زوج ها و وضعيت هاي فردي و افراد به كار رود.
از نوامبر سال ۲۰۱۵، اين نوع از درمان در ليست پايگاه جهاني براي برنامه ها و دوره هاي مبتني بر مدارك (NREPP) قرار گرفته است.
ثابت شده است كه اين نوع درمان براي بهبود سلامت و بهبود عمومي احساسي و رواني موثر واقع شده .
به عنوان يكي از نشانه هاي نويدبخش بخش از درمان فوبيا، اضطراب عمومي و اضطراب حاد ، افسردگي و و برخي دردهاي فيزيكي و روان تني به شمار مي رود.
مشكلاتي كه با روش درمان IFS درمان مي شوند عبارتند از:
تروماسوء استفاده ي جسمي، عاطفي و جنسيرفتارهاي تكانشيافسردگيدوقطبيمشكلات مرتبط با تصوير بدناضطرابفوبيااعتياد و وابستگي به مواد مخدر و داروچه اتفاقي در جلسه درمان مبتني بر IFS رخ مي دهد؟يك جلسه از درمان مبتني بر IFS ممكن است به گونه ي درمان سنتي گفتار درماني باشد.

اما درمانگر همچنين بر يك محيط دروني در فرد كه تحت تاثير قرار گرفته يا مشكل دار است تمركز مي كند و به فرد كمك مي كند تا به بخش هاي مختلف خود متصل شود.
به عنوان مثال، در رابطه با فردي كه مبتلا به اعتياد به الكل است، ممكن است از او خواسته شود تا آرامش خود را حفظ كند، چند نفس عميق بكشد و تلاش كند بخشي از درون خود كه همچنان مي خواهد به خوردن الكل ادامه دهد را حس كند.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-درمان به وسيله مدل سيستم درون خانوادگي IFS