eshghozendegi

افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات تهديد كننده سلامت رواني در كشور و يكي از جدي ترين دغدغه هاي سلامت است كه ذهن ما را درگير كرده است. تضاد انجاست كه اين اختلال يكي از درمان پذيرترين اختلالات به وسيله روان درماني و يا دارودرماني مي باشد. هنوز هم حداقل يك سوم افراد مبتلا به افسردگي به سختي درجستجوي كمك براي درمان يا تشخيص درست هستند.

براساس برآوردها حدود 10تا 15 درصد از كودكان و نوجوانان در هر برهه زماني افسرده اند. تحقيقات نشان مي دهد كه از هر چهار نوجوان يك نفر در طول دوران متوسطه در آغاز چهارده سالگي يك رويداد مهم افسردگي را تجربه كرده است. اين رويدادها معمولاً در صورت عدم درمان ماه‌ها به طول مي انجامد. ضمن آنكه كه اين مسئله مهم احتمالاً بدون درمان نيز فروكش كند و اين دسته از نوجوانان در معرض خطر بالاتري از خودكشي به عنوان يكي از علل اصلي مرگ مير در نوجوانان قرار مي گيرند.

بعلاوه در طول رويداد درمان نشده افسردگي عمده نوجوانان احتمال بيشتري دچار اعتياد به مواد مخدر يا كناره گيري از فعاليت هاي عادي خود و گروه هاي اجتماعي شوند. لذا حتي در صورت كاهش رويداد افسرده كننده اين قبيل مسائل مخرب ممكن است همچنان ادامه يابند. نوع ميانه افسردگي يا به اصطلاح افسرده خويي در كودكان سن ابتدايي به سختي قابل تشخيص است. با اين وجود اين شكل از افسردگي واقعاً بسيار با دوام هستند. رويدادهاي معمولي چندين سال و اغلب بيشتر طول مي كشند. بسياري از بزرگسالان افسرده همان احساسات غمگيني، بي انگيزگي يا خودبيزاري از خود را در كودكي و يا نوجواني در بزرگسالي نيز در پيش مي گيرند.

اگرچه در كودكان خصوصيات عادي بزرگسالي ممكن است وجود داشته باشد با اين حال آنها به احتمال بيشتري نشانه هاي از عارضه هاي جسماني، گوشه گيري، رفتار ضداجتماعي، رفتارهاي چسبنده، كابوس ها و احساس خستگي را از خود نشان دهند. بله، بسياري از اين ويژگي ها در بين كودكان غيرافسرده متداول است. اما معمولاً زودگذر و حدود چهار تا شش هفته دوام مي يابد. در صورت تداوم اين نشانه ها ظرف دو ماه و عدم واكنش به مداخلات معقول والدين جاي نگراني است، از آنجايي كه به نظرمي رسد به جاي محدود كردن تنها يك جنبه تمام زندگي كودك را درگير كند.

در صورت وجود اختلافات زناشويي به زوج درمان گر (درخواست فرزندپروري مشاركتي در صورت طلاق) مراجعه كنيد. اگر هر دوي والدين افسرده باشند آنگاه ممكن است هر يك نياز به درمان فردي داشته باشند. گروه درماني براي كودكان اثر خاصي بر كودكان داراي مهارت هاي اجتماعي ناكارآمد دارد. به ويژه، خانواده درماني نيز بر كودكان بزرگتر يا نوجوانان بسيار مؤثر است. افسردگي در بين خانواده ها نسل به نسل مي چرخد و ممكن است زمينه بيولوژيكي داشته باشد. داروهاي ضدافسردگي اهميت خاصي در اين موارد دارند و حتي در صورت وجود دلايل اساساً روانشناختي بسيار اهميت مي يابند زيرا آنها باعث مي شوند كودك با بهره مندي از ديگر مداخلات به سطوح كاركردي مورد نياز دست يابد. از آنجايي كه كودكان و نوجوانان در مقايسه با بزرگسالان واكنش كمتر مثبتي به معالجات درماني افسردگي نشان مي دهند، منتفع شدن از يك روانپزشك كودك متخصص روان داروشناسي كمك بسيار بزرگي است.

منبع :افسردگي در كودكان و نوجوانان- تربيت كودك

افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات تهديد كننده سلامت رواني در كشور و يكي از جدي ترين دغدغه هاي سلامت است كه ذهن ما را درگير كرده است. تضاد انجاست كه اين اختلال يكي از درمان پذيرترين اختلالات به وسيله روان درماني و يا دارودرماني مي باشد. هنوز هم حداقل يك سوم افراد مبتلا به افسردگي به سختي درجستجوي كمك براي درمان يا تشخيص درست هستند.

براساس برآوردها حدود 10تا 15 درصد از كودكان و نوجوانان در هر برهه زماني افسرده اند. تحقيقات نشان مي دهد كه از هر چهار نوجوان يك نفر در طول دوران متوسطه در آغاز چهارده سالگي يك رويداد مهم افسردگي را تجربه كرده است. اين رويدادها معمولاً در صورت عدم درمان ماه‌ها به طول مي انجامد. ضمن آنكه كه اين مسئله مهم احتمالاً بدون درمان نيز فروكش كند و اين دسته از نوجوانان در معرض خطر بالاتري از خودكشي به عنوان يكي از علل اصلي مرگ مير در نوجوانان قرار مي گيرند.

بعلاوه در طول رويداد درمان نشده افسردگي عمده نوجوانان احتمال بيشتري دچار اعتياد به مواد مخدر يا كناره گيري از فعاليت هاي عادي خود و گروه هاي اجتماعي شوند. لذا حتي در صورت كاهش رويداد افسرده كننده اين قبيل مسائل مخرب ممكن است همچنان ادامه يابند. نوع ميانه افسردگي يا به اصطلاح افسرده خويي در كودكان سن ابتدايي به سختي قابل تشخيص است. با اين وجود اين شكل از افسردگي واقعاً بسيار با دوام هستند. رويدادهاي معمولي چندين سال و اغلب بيشتر طول مي كشند. بسياري از بزرگسالان افسرده همان احساسات غمگيني، بي انگيزگي يا خودبيزاري از خود را در كودكي و يا نوجواني در بزرگسالي نيز در پيش مي گيرند.

اگرچه در كودكان خصوصيات عادي بزرگسالي ممكن است وجود داشته باشد با اين حال آنها به احتمال بيشتري نشانه هاي از عارضه هاي جسماني، گوشه گيري، رفتار ضداجتماعي، رفتارهاي چسبنده، كابوس ها و احساس خستگي را از خود نشان دهند. بله، بسياري از اين ويژگي ها در بين كودكان غيرافسرده متداول است. اما معمولاً زودگذر و حدود چهار تا شش هفته دوام مي يابد. در صورت تداوم اين نشانه ها ظرف دو ماه و عدم واكنش به مداخلات معقول والدين جاي نگراني است، از آنجايي كه به نظرمي رسد به جاي محدود كردن تنها يك جنبه تمام زندگي كودك را درگير كند.

در صورت وجود اختلافات زناشويي به زوج درمان گر (درخواست فرزندپروري مشاركتي در صورت طلاق) مراجعه كنيد. اگر هر دوي والدين افسرده باشند آنگاه ممكن است هر يك نياز به درمان فردي داشته باشند. گروه درماني براي كودكان اثر خاصي بر كودكان داراي مهارت هاي اجتماعي ناكارآمد دارد. به ويژه، خانواده درماني نيز بر كودكان بزرگتر يا نوجوانان بسيار مؤثر است. افسردگي در بين خانواده ها نسل به نسل مي چرخد و ممكن است زمينه بيولوژيكي داشته باشد. داروهاي ضدافسردگي اهميت خاصي در اين موارد دارند و حتي در صورت وجود دلايل اساساً روانشناختي بسيار اهميت مي يابند زيرا آنها باعث مي شوند كودك با بهره مندي از ديگر مداخلات به سطوح كاركردي مورد نياز دست يابد. از آنجايي كه كودكان و نوجوانان در مقايسه با بزرگسالان واكنش كمتر مثبتي به معالجات درماني افسردگي نشان مي دهند، منتفع شدن از يك روانپزشك كودك متخصص روان داروشناسي كمك بسيار بزرگي است.

منبع :افسردگي در كودكان و نوجوانان- تربيت كودك