eshghozendegi

داشتن يك رابطه خوب، يك مهارت مهم فرزندپروري است. زماني كه ارتباط مثبتي بين والدين و فرزند برقرار باشد فرزندپروري لذت‌بخش تر هم خواهد بود. چه كودك نوپايي را پرورش دهيد و چه يك نوجوان را، برقراري يك رابطه خوب، كليد ايجاد عزت نفس و همين‌طور احترام متقابل است.
اصول اساسي ارتباط خوب والد-كودكبگذاريد كودكتان بداند شما علاقه داريد هروقت كه كودك نياز داشت درگيرش شويد و كمكش خواهيد كرد.زماني كه كودكتان مي خواهد با شما صحبت كند تلويزيون را خاموش كنيد يا روزنامه را كنار بگذاريد.زمانيكه فرزندتان دارد چيز مهمي مي گويد از حرف زدن پشت تلفن خودداري كنيد.گفتگويتان بين خودتان بماند مگر اينكه افراد ديگري بطورمشخص درگير در موضوع باشند. بهترين ارتباط بين شما و فرزندتان زماني صورت مي گيرد كه كسي دوروبرتان نباشد.شرمنده كردن يا مورد خطاب قرار دادن كودكتان در جلوي جمع، فقط موجب بروز خشم و خصومت در او مي شود، نه ارتباط خوب.مثل برجي بالاي سر كودك تان نايستيد. طوري قرار بگيريد كه هم-قد كودك شويد و آنگاه گفتگو كنيد.اگر از رفتار يا حادثه اي خيلي عصباني هستيد، تا زمانيكه آرامش خود را بدست نياورده ايد وارد مكالمه نشويد زيراتا قبل از آن نمي توانيد حالت بي طرف داشته باشيد. بهتر است مكث كنيد، آرام بگيريد و بعدا با فرزندتان حرف بزنيد.چنانچه خيلي خسته باشيد، زور زيادي مي برد تا شنونده ي فعال باشيد. شنونده ي واقعا فعال بودن كار دشواري است و زمانيكه ذهن و بدنتان خسته است بيشتر سخت مي شود.بادقت و همراه با ادب گوش دهيد. وقتي كودك سعي دارد ماجرايش را بگويد حواسش را پرت نكنيد. با كودكتان همچون بهترين دوست خود خوشرفتار باشيد.مشكل را زيادي بزرگ نكنيد، همچون كسي كه درحال كشف موضوعات جزئي از يك داستان است و هرگز به خود بچه اجازه نمي دهد كه ادامه دهد. اينها والديني اند كه به حاشيه يك رويداد، بيشتر واكنش نشان مي دهند در حاليكه صورت مسئله را فراموش مي كنند، مثلا كودك شروع به گفتن آنچه رخ داده مي كند و پدر يا مادر مي گويد «برام مهم نيست كه اونها دارن چيكارمي كنن، بهتربود تو خودت رو درگير اين چيزها نمي كردي.»نپرسيد چرا، بلكه بپرسيد كه چي شده.اگر چيزي درباره وضعيت پيش آمده مي دانيد، با اطلاعاتي كه داريد خيال كودكتان را راحت كنيد.از چشم يك بزرگسال حرف زدن (“وقتي حرفم تمام شد حرف مي زني”، “من ميدونم چي برات بهتره”، “فقط چيزي كه من ميگم رو انجام بده تا مشكل حل شه”)، موعظه و نتيجه اخلاقي گرفتن را به حداقل برسانيد چونكه اين روشها براي ايجاد ارتباط مفيد نيستند و دريچه ي ارتباطي را مي بندند.از كلمات يا عبارات سخيف ازقبيل “خفه شو”، “احمق”، “تنبل” استفاده نكنيد: «احمق! اون اصلا معني نميده» يا «تو چي مي فهمي، تو فقط يه الف بچه اي».در برنامه ريزي بعضي مراحل خاص، كودك رابراي رسيدن به راه حل ياري كنيد.نشان بدهيد كه خود كودك موردقبول شماست، جداي از كرده و نكرده هايش.كودك را براي برقراري ارتباط با ديگران تقويت كنيد. با پذيرش او، و تمجيد از تلاشش در برقراري ارتباط، اين كار را انجام دهيد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-دستورالعمل هايي براي ارتباط والدين-كودك

داشتن يك رابطه خوب، يك مهارت مهم فرزندپروري است. زماني كه ارتباط مثبتي بين والدين و فرزند برقرار باشد فرزندپروري لذت‌بخش تر هم خواهد بود. چه كودك نوپايي را پرورش دهيد و چه يك نوجوان را، برقراري يك رابطه خوب، كليد ايجاد عزت نفس و همين‌طور احترام متقابل است.
اصول اساسي ارتباط خوب والد-كودكبگذاريد كودكتان بداند شما علاقه داريد هروقت كه كودك نياز داشت درگيرش شويد و كمكش خواهيد كرد.زماني كه كودكتان مي خواهد با شما صحبت كند تلويزيون را خاموش كنيد يا روزنامه را كنار بگذاريد.زمانيكه فرزندتان دارد چيز مهمي مي گويد از حرف زدن پشت تلفن خودداري كنيد.گفتگويتان بين خودتان بماند مگر اينكه افراد ديگري بطورمشخص درگير در موضوع باشند. بهترين ارتباط بين شما و فرزندتان زماني صورت مي گيرد كه كسي دوروبرتان نباشد.شرمنده كردن يا مورد خطاب قرار دادن كودكتان در جلوي جمع، فقط موجب بروز خشم و خصومت در او مي شود، نه ارتباط خوب.مثل برجي بالاي سر كودك تان نايستيد. طوري قرار بگيريد كه هم-قد كودك شويد و آنگاه گفتگو كنيد.اگر از رفتار يا حادثه اي خيلي عصباني هستيد، تا زمانيكه آرامش خود را بدست نياورده ايد وارد مكالمه نشويد زيراتا قبل از آن نمي توانيد حالت بي طرف داشته باشيد. بهتر است مكث كنيد، آرام بگيريد و بعدا با فرزندتان حرف بزنيد.چنانچه خيلي خسته باشيد، زور زيادي مي برد تا شنونده ي فعال باشيد. شنونده ي واقعا فعال بودن كار دشواري است و زمانيكه ذهن و بدنتان خسته است بيشتر سخت مي شود.بادقت و همراه با ادب گوش دهيد. وقتي كودك سعي دارد ماجرايش را بگويد حواسش را پرت نكنيد. با كودكتان همچون بهترين دوست خود خوشرفتار باشيد.مشكل را زيادي بزرگ نكنيد، همچون كسي كه درحال كشف موضوعات جزئي از يك داستان است و هرگز به خود بچه اجازه نمي دهد كه ادامه دهد. اينها والديني اند كه به حاشيه يك رويداد، بيشتر واكنش نشان مي دهند در حاليكه صورت مسئله را فراموش مي كنند، مثلا كودك شروع به گفتن آنچه رخ داده مي كند و پدر يا مادر مي گويد «برام مهم نيست كه اونها دارن چيكارمي كنن، بهتربود تو خودت رو درگير اين چيزها نمي كردي.»نپرسيد چرا، بلكه بپرسيد كه چي شده.اگر چيزي درباره وضعيت پيش آمده مي دانيد، با اطلاعاتي كه داريد خيال كودكتان را راحت كنيد.از چشم يك بزرگسال حرف زدن (“وقتي حرفم تمام شد حرف مي زني”، “من ميدونم چي برات بهتره”، “فقط چيزي كه من ميگم رو انجام بده تا مشكل حل شه”)، موعظه و نتيجه اخلاقي گرفتن را به حداقل برسانيد چونكه اين روشها براي ايجاد ارتباط مفيد نيستند و دريچه ي ارتباطي را مي بندند.از كلمات يا عبارات سخيف ازقبيل “خفه شو”، “احمق”، “تنبل” استفاده نكنيد: «احمق! اون اصلا معني نميده» يا «تو چي مي فهمي، تو فقط يه الف بچه اي».در برنامه ريزي بعضي مراحل خاص، كودك رابراي رسيدن به راه حل ياري كنيد.نشان بدهيد كه خود كودك موردقبول شماست، جداي از كرده و نكرده هايش.كودك را براي برقراري ارتباط با ديگران تقويت كنيد. با پذيرش او، و تمجيد از تلاشش در برقراري ارتباط، اين كار را انجام دهيد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران-دستورالعمل هايي براي ارتباط والدين-كودك