eshghozendegi

گوش دادن به احساسات شخصی که در مقابل ما نشسته و این‌که خودما را جای او قرار دهیم یعنی همدلی کردن با او، یعنی احساساتش را درک می‌کنیم و عواطف یک اصل مهم در سازگاری رابطه‌هاست، ولی همین همدلی کردن و گوش کردن‌ها را باید از زمان کودکی به فرزندتان بیاموزید. آن خانواده‌ای که از احساسات دیگران مطلبی را نیاموخته و از مهارت درک هیجان چیزی نمی‌داند و یا دارای ضعف‌های زیادی در این زمینه‌ها است،

مگر می‌شود از آنها انتظار داشت که فرزندشان بتواند دیگران را درک کند؟ (آموزش به کودکان)خانواده‌ای که هنوز خودش نمی‌داند در برابر رفتارهای کودک مثل، بدخلقی، بدرفتاری، پرخاش، بدغذایی و یا ناملایمات او چه عکس‌العملی از خود نشان دهد، پس چه توقعی می‌توان از خود کودک داشت؟

مشاوره کودک درمورد عشق و نفرت
افرادی که وقتی در حضورشان صحبت از همدلی و یکرنگی می‌کنیم گویا برایشان حرف پرت و پلا و بی‌منطق و قاعده زده‌ایم و یا جمله مسخره‌ای را گفته‌ایم، نمی‌توان از آنها توقع داشت که بتوانند برای فرزندانشان صحبت از همدلی کنند و کودک خود را به آرامی و فروتنی و نرم‌خویی سوق دهند و یا بتوانند بیش از حد در این زمینه‌ها موفق عمل کنند. همه‌گیر شدن توقف در خود و بی‌اعتنایی به دیگران در جامعه زنگ خطری برای همه ماست، چون اساسا چه بخواهیم چه نخواهیم همه ما روی یک قایق نشسته‌ایم و پیش می‌رویم و سوراخ کردن این قایق به ضرر همه تمام خواهد شد.

اگر تصور کنیم با یکجانبه‌گرایی و خودخواهی می‌توانیم صاحب درک و کمالات شویم و یا بخواهیم خودمان را دست بالا بگیریم و افکار خود را بیش از حد به رخ دیگران بکشانیم، نه‌تنها خودمان ضرر می‌کنیم، بلکه فرزندی که تحت کنترل ماست، هر لحظه از عملکرد و طرز برخورد و افکار ما کپی می‌کند نیز ضرر می‌کند مشاورکودکان.

ما در این مقاله درباره مهارت توجه به دیگری، همدلی و درک هیجان‌ها، عواطف و اندیشه‌های دیگران را ترجیحا از دید و نگاه خانواده بررسی می‌کنیم و بر این موضوع تاکید می‌کنیم که اصل و مبنای ما خود پدرها و مادرها هستند. پدر و مادرانی که قرار است فرزندانی با روان و ذهن سالم تحویل جامعه بدهند و به آنها بفهمانند که در آینده سکانداران این جامعه آنها هستند. تردید نکنید درک احساسات و عواطف دیگران نیازمند آموزش است که باید از دوران کودکی به فرزند آموخت.

نمایش هیجان و عاطفه در بازی ها
پدرها و مادرها باید به یاد داشته باشند که از سه سالگی کودک خود را به صورت آگاهانه با احساسات و هیجان‌های مختلف آشنا سازند. یعنی می‌توانید به وسیله بازی کردن با او و یا این‌که او را با احساسات اصلی مواجه کنید تا نسبت به آنها آگاه شود و فرق بین بسیاری از هیجانات را متوجه شود و درک نماید. به طور مثال می‌توان به هیجان‌هایی مثل مثل غم، عصبانیت، خشم، شادی، ترس، اضطراب و نفرت اشاره کرد.

بهتر است بدانید که اگر کودک دختری در خانه دارید به وسیله عروسک‌های بزرگ و کوچک با او خاله بازی کنید و با نمایش بازی کردن به خانه او بروید و درباره بعضی از اتفاقاتی که در همان روز و یا روز قبل برایتان افتاده، با او صحبت کنید.

سعی کنید خود را به حالت یک کودک در آورید و خیلی کودکانه با او رفتار کنید تا او شما را بفهمد و بتواند ارتباط کودکان با شما برقرار کند. در بین بازی با او سعی کنید گاهی اوقات خود را غمگین نشان دهید و یک داستان ناراحت‌کننده برایش تعریف کنید و بعضی اوقات شاد شوید و داستان‌های طنزآمیزی برایش تعریف کنید و با این کار باعث شوید تا احساسات و عواطف و درک کودک را درباره آن موقعیت‌ها شناسایی کنید.

رفتار فرزندان در سنین مختلف
به یاد داشته باشید که فرزند کوچک‌تر از فرزند بزرگ‌تر الگو می گیرد. متاسفانه در بعضی از موارد مشاهده می‌شود که بعضی از خانواده‌ها حتی با خودشان هم صادق نیستند و گاهی اوقات فضای خانه‌شان از تظاهر و دروغگویی پر می‌شود. به یاد داشته باشید که وقتی کودک شما چند بار با دروغ و ظاهرسازی مواجه شود، این عملکرد اشتباه را در ذهن خود ضبط کرده و به مرور زمان از خودش به عناوین مختلف انعکاس خواهد داد. اگر چنین عملکردی از سمت خودتان ارائه دادید، هرگز از کودکتان توقع نداشته باشید که کودکتان بویی از همدلی و درک متقابل داشته باشد.

منبع:مرکز مشاوره-مشاور کودکان: آموزش دوست داشتن و نفرت به کودکان!

آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟
معمولا ADHD کودکان در زمانی شروع می شود که آنها در دوره نوجوانی باشند، به نحوی که سن متوسط تشخیص های صورت گرفته، ۷ سالگی می باشد.

ممکن است که کودکان بزرگ تر یک سری از علائم ADHD را نشان بدهند، ولی آنها به جای تشخیص دادن این علائم در مراحل اولیه زندگی، در اغلب مواقع این علائم را در خودشان نگه می دارند.

علائم رایج مربوط به ADHD در کودکان
رفتار متمرکز بر خود
رایج ترین علامت ADHD عبارت از عدم توانایی برای شناسایی نیازها و تمایلات سایر افراد می باشد.

این مورد می تواند منجر به دو علامت بعدی شود که عبارتند از: وقفه و مشکل داشتن در حین منتظر ماندن برای نوبت آنها.

آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟
آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟
ایجاد وقفه
رفتار متمرکز بر خود در یک کودک مبتلا به ADHD می تواند منجر به ایجاد اختلال و توقف در حین صحبت کردن سایر افراد یا خاتمه دادن به مکالمات یا بازی هایی شود که خودشان در آن شرکت ندارند.

مشکل داشتن در حین منتظر ماندن برای نوبت خودشان
کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در منتظر ماندن برای نوبت خودشان در فعالیت های کلاسی یا در حین بازی کردن با سایر کودکان، یک سری مشکلاتی داشته باشند.

ناراحتی های عاطفی
یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است که در کنترل عواطف خودش مشکل داشته باشد.

ممکن است که آنها در زمان های نامناسب، یک سری رفتارهای خشمگینانه از خودشان نشان بدهند.

کودکان و نوجوانان می توانند کج خلقی ها و قشقرق های خشمگینانه داشته باشند.

بیقراری
اغلب کودکان مبتلا به ADHD نمی توانند در یک جا بنشینند.

ممکن است که آنها بخواهند بلند شوند و در اطراف قدم بزنند، ناآرام باشند، یا زمانی که مجبور می شوند بر روی صندلی بشینند، پیچ و تاب بخورند.

مشکل داشتن برای آرام بازی کردن
ایجاد حالت بی قراری می تواند باعث شود که کودکان مبتلا به ADHD در آرام بازی کردن یا آرامش داشتن در فعالیت های مربوط به فراغت، مشکل داشته باشند.

کارهای ناتمام
یک کودک مبتلا به ADHD، به موارد مختلفی علاقمندی نشان می دهد، ولی ممکن است که آنها در اتمام این وظایف مشکل داشته باشند.

منبع:مرکز مشاوره-آیا کودک من دارای ADHD می باشد؟

کمبود توجه در کودکان

کمبود توجه در کودکان یکی از مهم ترین اختلالات عصبی دوران کودکی است که در بسیاری از کودکان در سنین ابتدایی کودکی آغاز شده و ممکن است اگر به آن توجه نشود و جدی گرفته نشود تا سال های زیادی فرد را درگیر نموده و او را ازار دهد. همچنین اطرافیان و والدین کودکانی که دچار اختلال کمبود توجه هستند به راحتی با این مسئله کنار نیامده و بسیار اذیت خواهند شد. گرچه آمار دقیقی از میزان ابتلای کودکان در ایران به این اختلال وجود ندارد اما حدودا 3 تا 7 درصد از دانش اموزان دوران ابتدایی با مشکل کمبود توجه مواجه هستند. معمولا پسران بیشتر از دختران دچار اختلال کمبود توجه می شوند که این نکته باید مورد توجه قرار گیرد. در صورتی که این اختلال به موقع تشخیص داده نشود و برای اقدام آن کاری نکرد به شدت می تواند در شرایط تحصیلی و اینده کودک دلبند شما تاثیر بگذارد. این کودکان در صورتی که به موقع درمان نشوند بیشتر از دیگران به آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد و رفتارهای پرخطر روی می آورند لذا ما به عنوان والدین کودک در این زمینه بسیارمسوول هستیم. برای شناخت و تشخیص اختلال کمبود توجه در کودکان راه هایی وجود دارد که در ادامه به بررسی مهم ترین ان ها خواهیم پرداخت که برخی از علائم به کمبود توجه و برخی دیگر به زیاده کاری و فعالیت بیش از حد آنها مربوط است.

کودکان مبتلا به کمبود توجه در تمرکز کردن به شدت مشکل داشته و نمی توانند تمرکز خود را به راحتی به موضوعی خاص معطوف نمایند و بنابراین به راحتی حواس پرت می شوند.
کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه در رسیدگی به وظایف و تکالیف خود و خانه و مدسه عاجز و ناتوان هستند.
با شنیدن کم ترین صدایی حواس آن ها از کاری که به آن مشغول هستند پرت می شود.
در انجام یک کار به جزییات دقتی نمی کنند همچنین در نقاشی و کارهای این چنینی نیز توجه آن ها به کلیات معطوف است
کودکان دارای این اختلال مکررا وسایل خود را گم می کنند و فراموشی در آنها به شدت رواج دارد.
آن ها در هنگامی که برایشان صحبت می کنید توجه خاصی نمی کنند و انگار که اصلا با آنها صحبت نمی شود و نمی توانیم صحبت با آنها را صحبتی رو در رو و با تمرکز قلمداد کنیم.
این کودکان به طور مداوم در حال حرکت هستند و از نشستن در یک جا و آرام گرفتن بی زارند و دوست دارند مدام در حرکت باشند.
این کودکان اگر کم سن و سال باشند مرتبا از درو دیوار بالا رفته و نمی توانند در جای خود بنشینند
پریدن میان صحبت افراد و انتظار نکشیدن برای نوبت در هر کاری از دیگر ویژگی های این کودکان است

منبع : کودک و نوجوان-کمبود توجه در کودکان